ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - Για οποιοδήποτε παράπονο ή σχόλιο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους zoornalistas στο email: zoornalistasgr@googlemail.com

Παρασκευή 8 Μαΐου 2020

Αγία Παρασκευή, Ιράν, Καμπότζη, Βιετνάμ!

Όταν τα ΜΑΤ τα βάζουν με τους ατίθασους πιτσιρικάδες

του Χρήστου Ξανθάκη

Κανονικά το σύνθημα το γηπεδικό λέει Τούμπα, Ιράν, Καμπότζη, Βιετνάμ, εκεί δηλαδή όπου ταπεινώνονται οι μεγάλες δυνάμεις από τους αυτόχθονες, αλλά το λάτσεψα λίγο εγώ σε Αγία Παρασκευή, μιας και ο ναός του ΠΑΟΚ είναι κλειστός αυτή την εποχή και δεν ξέρουμε καν πότε..
θα ξανανοίξει. Αυτό βέβαια δεν εμποδίζει τους ΠΑΟΚτζήδες να είναι πλάσματα ζόρικα και ανυπότακτα, όπως ζόρικοι και ανυπότακτοι παραμένουν και οι πιτσιρικάδες της Αγίας Παρασκευής, παρότι τους την έκλεισε ο Νικ Xαρντ την πλατεία Αγίου Ιωάννου. Αφού πρώτα τους είχε στείλει τα ΜΑΤ…
Τα διάβαζα όλα όσα συνέβησαν και σκεφτόμουν ότι έμοιαζε λίγο η φάση με τον αναμενόμενο ξεσηκωμό των προλεταρίων στις αρχές του περασμένου αιώνα. Όπου ήταν άπαντες σίγουροι πως θα ξέσπαγε στη Γερμανία ή στη Βρετανία, στις βιομηχανικές χώρες δηλαδή, που ήτανε τίγκα στους εργάτες και στις φάμπρικες. Και τους προέκυψε στην αγροτική Ρωσία, εντελώς πίσω απ’ τον ήλιο όσον αφορά στις προβλέψεις τις επαναστατικές.
Έτσι και με το μπάχαλο το νεανικό. Από τα Εξάρχεια το περίμεναν οι δυνάμεις της τάξεως, με την πλούσια ιστορία σε οδομαχίες και μολότωφ, και από την Αγία Παρασκευή τους ήρθε. Από συνοικία που διαθέτει μηδενικό παρελθόν όσον αφορά σε συγκρούσεις πιτσιρικάδων με ενστόλους, τι να λέμε τώρα, καθόμαστε και συγκρίνουμε τα μήλα με τα πορτοκάλια; Το μόνο που μπορεί να θυμηθεί κανείς από αγιοπαρασκευηώτικο νταβαντούρι είναι εκείνη η φημολογία των νάιντις ότι στην πλατεία Αγίου Ιωάννου κυκλοφορούσε πολλή αλητεία. Και έτερον ουδέν. Όχι ΜΑΤ και δακρυγόνα ρε φίλε, ν’ ανοίγουν οι Εξαρχειώτες τις τηλεοράσεις τους και να νομίζουν ότι τους έχουν ταΐσει ομαδικώς παραισθησιογόνα…
Εξ όνυχος τον λέοντα, φυσικά, μιας και εδώ στο Χαλανδράκι με την μπορντοροδοκόκκινη δημοτική αρχή, ένα τσιγάρο δρόμος από την Αγία Παρασκευή, φύλλο δεν κουνήθηκε. Είχαν όμως την ψυχραιμία οι δημοτικές αρχές να το χειριστούν το θέμα με συστάσεις και υποδείξεις και όχι να καλέσουν ατάκα κι επί τόπου το γραφείο του Χαρδαλιά και να ζητήσουν παρέμβαση πεζοναυτών. Κι ο Χαρδαλιάς, άλλο που δεν ήθελε, ενέκρινε την απόβαση στην Νορμανδία της πλατείας Αγίου Ιωάννου. Ενώ ο Χρυσοχοϊδης, που είναι σαφώς πιο γατί, ξανάνοιγε τον φάκελο Marfin!
Οπότε; Οπότε μια χαρά τους τα είπε των ενστόλων και των προθύμων το ΚΚΕ, που έβγαλε την πιο σωστή ανακοίνωση. Λέξη προς λέξη:

«Αντί η κυβέρνηση να στέλνει τα ΜΑΤ και να καταφεύγει σε απαγορεύσεις και κλείσιμο πλατειών, οφείλει να εξασφαλίσει περισσότερους δημόσιους χώρους, μέσα στον ασφυκτικό αστικό ιστό, προκειμένου και αυτή η ανάγκη να ικανοποιείται και να αποφεύγονται φαινόμενα συγχρωτισμού.
Δεν είναι δυνατόν όλοι όσοι εδώ και εβδομάδες τηρούσαν με ευθύνη και αποφασιστικότητα τα μέτρα προστασίας, να έγιναν ξαφνικά “ανεύθυνοι” και “αντικοινωνικοί”, όπως προσπαθεί να τους βαφτίσει η κυβέρνηση».
Σε τέμπο ανάλογο κινήθηκε και ο εκπρόσωπος της Ελλάδας στους διεθνείς οργανισμούς για τον κορωνοϊό Ηλίας Μόσιαλος, που δεν έχει κανένα πρόβλημα να βαράει καμπανάκια πριν απ’ όλους. Με δικά του λόγια:
«Αρχικά να δείξουμε μία κατανόηση γιατί ο κόσμος ήταν κλεισμένος μέσα τόσες εβδομάδες και γενικά θα μπορούσε να περιμένει κανείς ότι θα υπήρχε μία τέτοια αντίδραση. Δεν θα με προβλημάτιζε πάρα πολύ αυτό αν ήταν μία αρχική αντίδραση λίγων ημερών γιατί η επικινδυνότητα της νόσου στην Ελλάδα πλέον είναι πολύ χαμηλή. Ας μην ανησυχήσουμε λοιπόν πάρα πολύ για αυτό και ας κατανοήσουμε ότι ο κόσμος έπρεπε να βγει έξω. Όταν είσαι κλεισμένος μέσα 40-50 ημέρες δεν είναι και το πιο ευχάριστο πράγμα».
Χαλαρώστε κουκλίτσες μου λοιπόν και μην κοπανιέστε για ψύλλου πήδημα. Υπάρχουν και θα υπάρξουν πολύ πιο σοβαρά ζητήματα από τον κορωνοϊό και τις παραφυάδες του (βλέπε τουρισμός, βλέπε σχολεία), για να αφηνιάζουμε με τα καουμποϊλίκια μερικών πιτσιρικάδων. Εκτός πια κι αν νομίζουμε ότι μας διόρισαν για σερίφηδες και όχι για υπηρέτες του κοινωνικού συμφέροντος…

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr