ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΕΓΕΡΣΗΣ ΠΟΥ ΧΑΘΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΑΝΩΝΥΜΙΑΝοέμβρης μήνας δεν θα μείνει να μην θυμόμαστε...
14 Νοεμβρίου 1973, οι φοιτητές οχυρώνονται στο κτήριο του Πολυτεχνείου και αρχίζει να εκπέμπει ο ανεξάρτητος ραδιοφωνικός τους σταθμός. Εδώ Πολυτεχνείο...
Σε λίγο το Πολυτεχνείο έχει σφιχταγκαλιαστεί, από το πλήθος που έφτανε μέχρι την Ομόνοια. Μια αυθόρμητη μαζική εκδήλωση, λαϊκής αντίθεσης στο καθεστώς της χούντας των συνταγματαρχών. Η αρχή του τέλους της δικτατορίας...
"
Είμαι θυμωμένος. Δεν θέλω και δεν μπορώ να απαλλαγώ από το Πολυτεχνείο. Οποιος εξεγείρεται ενάντια σε κάθε αδικία με βοηθάει να θυμάμαι". Μιλάει ο
Δημήτρης Παπαχρήστος, αξέχαστος για εκείνο το επικό φινάλε με τον εθνικό ύμνο στο ραδιοσταθμό του πολυτεχνείου το βράδυ της 17ης Νοέμβρη.
"Πατήστε τους όλους, ρίξτε και ριπές σε όποιον αντισταθεί", ήταν η τελευταία εντολή του Ντερτιλή, πριν το τανκς γκρεμίσει την κεντρική πύλη με όλους όσους συνωστίζονταν στα κάγκελα. Ανάμεσα στους τραυματίες η
Πέπη Ρηγοπούλου, καθηγήτρια σήμερα το Πανεπιστήμιο. Δεν μιλάει γι΄αυτό. Ο,τι είχε να πει το είπε τότε...
"Αδέλφια είμαστε άοπλοι", έλεγε μια σπαρακτική φωνή στο μικρόφωνο, αλλά όλοι συμφωνούν ότι "ο αγώνας ακόμα και σήμερα συνεχίζεται με τα όπλα που διαθέτει ο καθένας μας". Και οι ιδέες είναι από τα ισχυρότερα όπλα. Κι ας ξεχάστηκαν γρήγορα από πολλούς για οφίτσια, δόξα ή χρήμα. Ο Δημήτρης Παπαχρήστος παρέμεινε ποιητής.
Τα 9/10 από τους 2.500 περίπου που παρέμειναν στο Πολυτεχνείο μέχρι το τέλος -ρισκάροντας γιατί θα....