Κάπως έτσι τα είχα γράψει, με τρόπο λιγότερο ποιητικό απ’ ότι εκφράζομαι συνήθως, αλλά τι να κάνουμε καμιά φορά πρέπει να τα λες και λίγο χύμα.

Όπως χύμα τα είχα πει λίγο καιρό αργότερα, τον περασμένο Σεπτέμβριο, όταν έκατσα κι έγραψα ένα άρθρο εδώ στο Newpost κι έβαλα τίτλο «ΤΑ ΠΕΙΝΑΣΟΥΜΙ ΟΥΛΟΙ». Και είχα δίκιο!

Όχι «ούλοι» δηλαδή, πώς να πεινάσουν τα 406 άτομα (διοικητικοί ως επί το πλείστον…) που θα προσλάβει με οκτάμηνες συμβάσεις ο γίγαντας ο Πατούλης για την περιφέρεια Αθηνών; Με συνοπτικές διαδικασίες μάλιστα, σε μιάμιση μέρα μέσα έπρεπε να τη βρουν την προκήρυξη οι υποψήφιοι με τις υποψήφιες, να την αποκρυπτογραφήσουν και να απαντήσουν. Ποιος Γιουσέιν Μπολτ τώρα, ποιος Σπίντι Γκονζάλες, ποιο Μπιπ Μπιπ που αφήνει χιλιόμετρα πίσω του το Κογιότ; Αλλά αυτή είναι η ομορφιά της αυτοδιοίκησης, που θα έλεγε και το τοτέμ του ποδοσφαίρου Ιωάννης Κομπότης απολαμβάνοντας τον καφέ του στην Κρύα!

Πολλοί λοιπόν, όχι ούλοι, αλλά πολλοί. Με το Κέντρο Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών να μας προειδοποιεί ότι στο πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους η ύφεση θα φτάσει το 10,4 %, με τον Κωστή Χατζηδάκη να προειδοποιεί ότι σιμά κοντά τα βοηθήματα των 534 ευρώ που παίρνουν οι εργαζόμενοι των υπό αναστολή επιχειρήσεων θα συναντηθούν με τα θυμαράκια, με τα ρεπορτάζ να κάνουν λόγο για δεκάδες λουκέτα επιχειρήσεων εστίασης στο κέντρο της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης (αλλά και σε γειτονιές…), με το ασφαλιστικό να κάθεται πάνω σε τέσσερις βόμβες (αναδρομικά, έλλειμμα ΕΦΚΑ, έκρηξη αιτήσεων συνταξιοδότησης, εκκρεμείς συντάξεις) που βγάνουν λογαριασμό γύρω στα 8,5 δισ., με την τρύπα από τη φορολογία του 2020 να πλησιάζει αν δεν έχει ξεπεράσει τα 10 δισ., με τους εκπροσώπους των  μικρομεσαίων επιχειρήσεων να δηλώνουν ότι οι μισές εξ αυτών είναι έτοιμες να κατεβάσουν ρολά, πώς διάολο θα γίνει και θα τη σκαπουλάρουμε και θα γεμίσει ο τέντζερης και θα έχει παπούτσια το παιδί και θα πληρωθεί το Netflix για να μη σαλτάρει εντελώς η ελληνική οικογένεια, ειλικρινά δεν το ξέρω.

Δεν είμαστε στο πάρα πέντε παιδιά, στο και πέντε είμαστε. Εξ ου και η απέλπιδα προσπάθεια της κυβέρνησης ν’ ανοίξει την αγορά με κάθε δυνατό τρόπο. Μαστιγώνοντας ένα Ψόφιο Άλογο, το λέγανε αυτό οι Sex Pistols εν τη απεράντω σοφία τους, αλλά πού να τους ακούσουν οι πάσης φύσεως αρμόδιοι. Αντιθέτως, κάποιοι εξ αυτών, περιώνυμοι για τον τσαρλατανισμό τους, ονειρεύονται και άνοιγμα των χειμερινών κέντρων για να ξεσκάσει ο κοσμάκης. Αν θυμάστε καλά η πανδημία στην Ιταλία, από εκεί ακριβώς πήρε φόρα και από εκεί ακριβώς θέριεψε…

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost