Είναι μία... έρευνα για τα πολιτικά τρολ του Twitter. Μία για τον ΣΥΡΙΖΑ (ΕΔΩ - από εκεί και η φωτό) και μία για τη ΝΔ (ΕΔΩ). Στην αρχή ομολογώ πως μου φάνηκε ενδιαφέρουσα. Οχι πως συμφωνούσα, είχα και κάποιες ενστάσεις, αλλά υπήρχε μία βάση (έστω και με τις μετέπειτα..
επανορθώσεις που έκανε ο συντάκτης). Μόλις όμως είδα σήμερα και το 2ο μέρος κατάλαβα τόσο την πολιτική στόχευση, όσο και την προχειρότητα.
Στην 1η περίπτωση φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα... δικά του τρολ, στη 2η φταίνε τα ίδια τα τρολ και όχι η ΝΔ. Ενώ στην 1η βλέπουμε ολόκληρο το επιτελείο του ΣΥΡΙΖΑ (λέμε τώρα), στην 2η δεν υπάρχει το παραμικρό, ούτε Ομάδα Αλήθειας, ούτε κάποιος κρυφός «Κώστας», ούτε τίποτε.
Αλλωστε και οι δύο περιλήψεις του θέματος έχουν χαώδη διαφορά. Από εκεί και μόνο καταλαβαίνεις. Στην 1η διαβάζουμε: «Μία αποκλειστική μαρτυρία ενός πρώην τρολ του ΣΥΡΙΖΑ. Επώνυμοι και ανώνυμοι λογαριασμοί που έγιναν μετακλητοί. Ανώνυμα account που στηρίζουν το κόμμα της Κουμουνδούρου. Οι επιθέσεις σε δημοσιογράφους. Η έρευνα του inside story για τα τρολ του ΣΥΡΙΖΑ». Και στην 2η αυτό (μόνο!): «Από τη "Μις Κόσμος 2017" έως τον διάσημο κολομβιανό τραγουδιστή Maluma, συγκεντρώσαμε fake accounts που στηρίζουν στελέχη και πολιτικούς της Νέας Δημοκρατίας».
Αυτή δεν είναι σοβαρή έρευνα τελικά, είναι έρευνα για τα σκουπίδια. Και δεν τιμάει καθόλου το Inside Story που πρεσβεύει, όπως λέει, μία άλλου είδους δημοσιογραφία: «Κάνουμε ερευνητική δημοσιογραφία με διεθνείς μεθόδους και πρότυπα δεοντολογίας». Πιστεύουν αλήθεια πως η έρευνα για τα τρολ του Twitter είναι... «ερευνητική δημοσιογραφία με διεθνείς μεθόδους και πρότυπα δεοντολογίας»;
Δημήτρης Κανελλόπουλος / e-tetradio
