Φιλαράκι, ξέρεις πού πουλάν ναρκωτικά; Έλα να σου πω εγώ που πουλάν ναρκωτικά:
Κάτω απ’ το σπίτι μου, στο Άλσος Παγκρατίου, δυο βήματα απ’ τα σχολεία. Πέντε χρόνια την είχα την πιάτσα μπροστά στην πόρτα μου και δεν είδα κανέναν γάτουλα να σκούζει και να διαρρηγνύει τα ιμάτιά του και να κλαίει με δάκρυ μαύρο και σκότεινο. Πέντε χρόνια, ζωή να ‘χουν οι ναρκέμποροι, ακόμη έρχονται που και που και με..
καλησπερίζουν «γειά σας κύριε Χρήστο, τι κάνουν τα γατιά;»
Αλλά τι λέω ο μαλάκας, στα πανεπιστήμια είναι που την πίνουν, στα πανεπιστήμια είναι που την σπρώχνουν, στα πανεπιστήμια είναι που την ακούνε, στα πανεπιστήμια είναι που χάνει η μάνα το παιδί κι όταν το ξαναβρίσκει κουδουνάει απ’ τα μπαφίδια. Φαντάσου να έπινε και τίποτις γραμμές το δόλιο. Αλλά αυτές δεν τις πουλάνε στα πανεπιστήμια, τις πουλάνε σε μέρη με ακριβά κουβέρ και γυαλισμένα μάρμαρα στις τουαλέτες. Για να μη χάνεται κόκκος…
Τέλος πάντων μην τα βάζουμε με το Κολωνάκι τώρα, δεν έχει σχολές στο μπιντέ, κάνα ΙΕΚ κι αυτό ίσα ίσα για κομμωτήρια. Στα πανεπιστήμια είναι που στέλνουμε τα βλαστάρια μας να πάρουν πτυχίο με άριστα (με άριστα, το ξαναγράφω) και κινδυνεύουν τα αθώα πλάσματα, τα δεκαοκτάρικα, να αποκτήσουν συνείδηση αντί για βαθμολογία και να ανοίξουν τα μάτια τους αντί να βουλώσει το στόμα τους. Στα πανεπιστήμια μπορεί να πάρει το μυαλό τους φωτιά!
Και δεν θα είναι από τα ναρκωτικά, θα είναι επειδή αποχωρίστηκαν, έστω για λίγο, την πατρική και τη μητρική εξουσία και μπήκαν σ’ ένα κόλπο μεγαλύτερο απ’ την καθημερινή σκατίλα, σ’ ένα τοπίο μυστικό και αδιανόητο, σε μια λειτουργία ηδονική και απελευθερωτική. Ναι, τα πιτσιρίκια μπορεί να πάνε πανεπιστήμιο και να λασκάρει κάπως αυτή η γαμημένη η βίδα που τα κρατάει όλα στη θέση τους. Και γύρευε ύστερα πως την ξαναβάζεις στην τρύπα…
Οπότε είναι ανάγκη να επανέλθει το άσυλο. Δηλαδή να καταργηθεί, αλλά σε αυτή την εποχή, που θα έκανε το Newspeak να ντρέπεται και να κρύβεται, το τσεκούρωμα το λέμε αποκατάσταση. Από του βήματος της Βουλής μάλιστα, για να έχει μεγαλύτερη βαρύτητα η διακήρυξη, για να έχει μεγαλύτερο κύρος. Κι ύστερα πετάει ο γάιδαρος!
Φυσικά δεν είναι κανείς τόσο μεγάλο γίδι ώστε να πιστεύει ότι το πανεπιστημιακό άσυλο είναι φάρμακο δια πάσαν νόσον και πάσαν μαλακίαν. Αλλά είναι ένα σύμβολο πάνω απ’ όλα και τα σύμβολα λειτουργούν ακόμη σε μια κοινωνία που δεν έχει κουραστεί να εορτάζει την 28η Οκτωβρίου και την 25η Μαρτίου. Μια ιδέα είναι, μια νύξη, μια χειρονομία, ένα κλείσιμο του ματιού και τίποτε παραπάνω.
Και τίποτε παραπάνω δεν χρειάζεται θα έλεγα εγώ από μια ιδέα, μια νύξη, μια χειρονομία, ένα κλείσιμο του ματιού για να μην αισθάνεσαι κτήνος.
Για να μην αισθάνεσαι σάπιος. Για να μην αισθάνεσαι ήρωας σε μυθιστόρημα του Όργουελ. Αμην.
Υ.Γ.: Αυτό το παραμυθάκι με τα Πανεπιστήμια που είναι οπλαποθήκες, πρέπει κάποια στιγμή να σταματήσει. Άλλωστε, όπως όλοι και όλες θυμόμαστε, η μεγαλύτερη ποσότητα πυροβόλων και πυρομαχικών τα τελευταία χρόνια ανακαλύφθηκε και κατασχέθηκε σε οικία εφοπλιστού. Δεν είδα όμως κανέναν να κατηγορεί τον συμπαθή κλάδο...
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
