Η προειλημμένη απόφαση για διεύρυνση του κατηγορητηρίου Παπαγγελόπουλου με την προσθήκη της κατηγορίας για εγκληματική οργάνωση (!) αναμένεται σήμερα να υπερψηφιστεί από την κυβέρνηση και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. Θα είναι η μοναδική περίπτωση εγκληματικής οργάνωσης με μέλη εισαγγελείς που διερευνούν ένα μεγάλο σκάνδαλο, μάρτυρες που κατέθεσαν συμβάλλοντας στο έργο της..Δικαιοσύνης και ηθικό αυτουργό πρώην υπουργό που χαρακτήρισε τεράστιο το σκάνδαλο σε βάρος του Δημοσίου και ζήτησε με κάθε τρόπο τη διαλεύκανσή του.
Αφού προέκυψε ανάγλυφα η αδυναμία στήριξης του αρχικού κατηγορητηρίου, η κυβέρνηση αποφάσισε τη διεύρυνσή του αναζητώντας ενόχους. Το φιάσκο επιβεβαιώθηκε χθες από την απουσία της κυβέρνησης και του Κυρ. Μητσοτάκη, με το έωλο επιχείρημα ότι πρόκειται για κοινοβουλευτική διαδικασία.
Προφανώς, όμως, όχι μόνο δικαιούται, αλλά είναι υποχρεωμένη η κυβέρνηση να τοποθετείται στις κοινοβουλευτικές διαδικασίες και ειδικά όταν έχει κάνει ολόκληρη εκστρατεία συκοφάντησης πολιτικών αντιπάλων της.
Η υποτίμηση της πραγματικής διάστασης του σκανδάλου φάνηκε όταν ακόμη και ο πρόεδρος της προανακριτικής επιτροπής μίλησε μόνο για αθέμιτες πρακτικές της φαρμακευτικής και για χρηματισμό γιατρών, όταν είναι δεδομένο ότι το μεγαλύτερο σκέλος του σκανδάλου αποτελούσαν οι αθρόες υπερτιμολογήσεις των φαρμάκων που πρόσφεραν αμύθητα κέρδη στην εταιρεία και στέρευαν το δημόσιο ταμείο όχι μόνο της Ελλάδας, ως χώρας αναφοράς, αλλά και άλλων χωρών.
Το πλέον επικίνδυνο και απροκάλυπτο παιχνίδι που παίζει η κυβέρνηση είναι με τον θεσμό της Δικαιοσύνης, την ώρα που οι εκλεγμένοι από αυτήν λειτουργοί διερευνούν τη μεγάλη υπόθεση διαφθοράς και αφού απορρίφθηκαν τα αιτήματα αντικατάστασής τους.
Το κυβερνητικό σχέδιο, που ξεκίνησε με διαρροές και συκοφαντικά δημοσιεύματα πριν ακόμη ολοκληρωθεί η έρευνα και πριν ασκηθούν οι διώξεις, αποτελεί μοναδικό φαινόμενο ωμής παρέμβασης στο έργο της Δικαιοσύνης.
Παραδοσιακά η πάταξη της διαφθοράς στην Ελλάδα δεν έχει ευδοκιμήσει, ειδικά όταν οι υποθέσεις αγγίζουν κυβερνητικούς παράγοντες -που ενδεχομένως έβαλαν το χέρι στο μέλι- χάρη και στον «αφοπλιστικό» νόμο περί ευθύνης υπουργών.
Πρώτη φορά όμως γελοιοποιείται το σύνολο των θεσμών όταν τη στιγμή που έχουν ασκηθεί ή είναι πιθανό να ασκηθούν διώξεις για στελέχη της, μια κυβέρνηση αναζητάει τους ενόχους σε όσους αποκάλυψαν και σε όσους διερευνούν το σκάνδαλο.
ΕΦ.ΣΥΝ. / Άποψη
