Από τότε, βέβαια, έχει περάσει σχεδόν μισός αιώνας, και ο..
Γούντγουορντ έγινε μεν διάσημος και ζάπλουτος, έχοντας γράψει 17 πολιτικά μπεστ σέλερ, αλλά ταυτόχρονα «μπήκε στο κόλπο» - έγινε κι αυτός οργανικό κομμάτι του πολιτικού «βάλτου» της Ουάσινγκτον και της μηχανής παραγωγής προεδρικών και άλλων μύθων: ένας «διαπλεκόμενος» αγιογράφος των ισχυρών, που –σε αντίθεση με τη «σειρά του», τον αγαπημένο μου και πάντα ασυμβίβαστο Σίμουρ Χερς, αλλά και τον προαναφερθέντα Μπερνστάιν– μόνο κατά καιρούς θυμάται τα παλιά του «μάχιμα», κόντρα-στην-εξουσία δημοσιογραφικά μεγαλεία.
Ορισμένα βιβλία του απλώς δεν διαβάζονται από τα πολλά... σάλια προς το σύστημα –όπως ας πούμε το «Οι Πόλεμοι του Ομπάμα» και το, χειρότερό μου, «Bush at War», δυο βιβλία γραμμένα για να δικαιολογήσουν το αμερικανικό μιλιταριστικό «βαθύ κράτος» και να αποθεώσουν τον πιο σκληρό αμερικανικό ιμπεριαλισμό.
Το συγκεκριμένο όμως, με τίτλο «Fear: Trump in the White House» (Φόβος: Ο Τραμπ στον Λευκό Οίκο), είναι ό,τι καλύτερο και πιο τεκμηριωμένο έχει γραφτεί ώς τώρα για τον επικίνδυνο «Πρόεδρο του Χάους» με το πορτοκαλί μαλλί. Ωρες ώρες θυμίζει κωμωδία, σάτιρα –αλλά ταυτόχρονα είναι ένα από τα πιο ανατριχιαστικά βιβλία που μπορεί να διαβάσει κανείς, μια πραγματική ιστορία πολιτικού τρόμου, που δείχνει όλη την κατάντια του αμερικανικού «δημοκρατικού», επί πληρωμή, πολιτεύματος.
- από κείμενο του Γιώργου Τσάρα στην ΕφΣυν (ολόκληρο ΕΔΩ)
