ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - Για οποιοδήποτε παράπονο ή σχόλιο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους zoornalistas στο email: zoornalistasgr@googlemail.com

Πέμπτη 11 Απριλίου 2019

Αλληλεγγύη ή θάνατος!

του Χρήστου Ξανθάκη

Πρέπει να είμαι ο μοναδικός Έλληνας που δεν έχει εκδώσει απόφαση ακόμη, καταδικαστική η αθωωτική, για τον Λοβέρδο.Ίσως γι’ αυτό με βάρεσε η αναιμία χθες και δεν μπορούσα να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι. Σαν τον Τάκη τον ρέηβερ ήμουνα, το ταβάνι κοίταζα κύκλους έβλεπα. Παραλίγο να δω κι αυτή τη μαϊμού τον Τσαβούσογλου που.. δήλωσε ότι θέλει και τους S 400 τους ρώσικους και τα F 35 τα αμερικάνικα. Νομίζει ο δόλιος ότι μπορεί να τους δουλεύει όλους, δεν έχει καταλάβει ότι ο κόσμος άλλαξε. Και μια απ’ αυτές τις μέρες, θα κάτσει στο παγωτό…
Αλλά όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της πολιτικής, είτε της εγχώριας είτε της διεθνούς. Και δεν περνάει απ’ το χέρι το δικό μας να δικάσουμε τον Λοβέρδο ή να βάλουμε μυαλό στον Τούρκο. Και να πέρναγε δηλαδή, ποιος θα γούσταρε να φάει το χρόνο του με τέτοιου είδους ασχολίες; Για να σπάσει τη χολή του και στο τέλος να μην του πει κανένας «ευχαριστώ»; Δεν είναι πολύ καλύτερο να συσπειρωθείς και να οργανωθείς και να αγωνισθείς για μια υπόθεση που σε αγγίζει εδώ και τώρα, που σε νοιάζει εδώ και τώρα, που σε πονάει εδώ και τώρα;
Βλέπε το στόρι με την υπάλληλο του σούπερ μάρκετ στην Ορεστιάδα, που την απολύσανε επειδή χρησιμοποίησε, λίγα λεπτά πριν κλείσει το κατάστημα, την ίδια μηχανή κοπής για να κόψει τυριά και αλλαντικά. Και τα πήρε κρανίο ο πελάτης που είχε δώσει την παραγγελία και την κατήγγειλε στη διεύθυνση και την παρέπεμψε η διεύθυνση την καταγγελία στα κεντρικά και τα κεντρικά είπαν πάπαλα. Απόλυση…
Το οποίον είχαν ένα πάτημα να το πουν, διότι δεν κόβεις στην ίδια μηχανή τα αλλαντικά με τα τυριά, υπάρχει λόγος. Το εξήγησε ο φίλος μου ο Γιάννης στο φέιζμπο, σε μακροσκελές πόνημά του, από το οποίο επιλέγω το σχετικό απόσπασμα:
«-Γιατί τα καταστήματα οφείλουν να έχουν διαφορετική μηχανή για τα αλλαντικά και διαφορετική για τα τυριά;
-"Γιατί υπάρχει κόσμος με αλλεργίες" είναι η απάντηση που θα δώσει κάποιος εύκολα, η οποία έχει μεν μια βάση αλλά δεν είναι αυτή η σωστή - ή ορθότερα, δεν είναι αυτός ο βασικός λόγος. Και δεν είναι αυτός ο βασικός λόγος, γιατί σε πλήθος αλλαντικών υπάρχουν συστατικά με προέλευση το γάλα, οπότε πάλι θα μπορούσε να υπάρχει πρόβλημα - και δεν μιλάω για αλλαντικά με περίβλημα τυριού ή γεμιστά με τυρί, αλλά για συστατικά που δεν τα βλέπεις με το πρώτο, ορός γάλακτος, λακτόζη, πρωτεΐνες γάλακτος κ.α. μπορεί να χρησιμοποιηθούν στην παραγωγή αλλαντικών.
Ο βασικός λόγος είναι ότι αλλαντικά και τυριά έχουν διαφορετικό μικροβιακό προφίλ με αποτέλεσμα σε περίπτωση που κόβεις με την ίδια μηχανή (ή στον ίδιο πάγκο ή επιφάνεια ή με το ίδιο μαχαίρι) να έχουμε αυτό που αποκαλείται "διασταυρούμενη επιμόλυνση" -μεταφορά μικροργανισμών μεταξύ διαφορετικού τύπου τροφίμων- και έτσι να αλλοιωθεί γρηγορότερα το ένα από τα δύο ή και τα δύο».
Ναι λοιπόν, είχαν ένα πάτημα. Αλλά στην Ελλάδα ζούμε γαμώ την τρέλα μου, στη χώρα όπου πάνε βόλτα τα εκατομμύρια (με ημίψηλο και κρινολίνο!) και βγαίνει ο δικαστής και λέει «αναστολή». Κι επειδή μια υπάλληλος έκανε ένα λάθος ανθρώπινο, ένα λάθος στη στιγμής, να χάσει τη δουλειά της; Ξέρει άραγε κανένα απ’ αυτά τα πλάσματα που υπογράψανε το χαρτί της απόλυσης, τι ζόρι, τι ταλαιπωρία, τη ζημιά, τι έσχατη ξεφτίλα είναι η ανεργία; Η ανεργία είναι η πραγματική Μαύρη Τρύπα, όχι αυτή που φωτογραφήσανε οι επιστήμονες!
Το ξέρουν ευτυχώς κάποιοι άλλοι και φρόντισαν να κινητοποιηθούν. Και μαζέψανε υπογραφές ουκ ολίγοι πελάτες του καταστήματος και είπανε «ως εδώ». Και στάθηκε στο πλευρό τους το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο της Ορεστιάδας. Και σχηματίστηκε ένα μέτωπο αραγές, μπετόν κόντρα στην απόλυση. Κόντρα στον ετσιθελισμό, κόντρα στο αποφασίζομεν και διατάσσομεν. Κόντρα στην αναλγησία της μηδενικής ανοχής, που γεννάει μόνο θύματα. Και επαναπροσλήφθηκε η απολυθείσα υπάλληλος!
Αυτή είναι η αλληλεγγύη παλικάρια μου και μόνο με την αλληλεγγύη θα σωθούμε μέσα στο βούρκο της Novartis και στα σκατά του Τσαβούσογλου. Η λύση είναι μία και είναι απλή:
Κανένας μόνος του, καμία μόνη της.
Το πετυχαίνουμε αυτό κι ύστερα βλέπουμε για τη συνέχεια που θα μας βγάλει ο δρόμος…

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr