«ΒΗΜΑΤΟΣ» και των «ΝΕΩΝ», ο οποίος σφράγισε με την παρουσία του επί μισό αιώνα τις εξελίξεις. Μια εξόχως ενδεικτική και δυναμική ψηφίδα της προσωπικότητας του Χρήστου Λαμπράκη αποτελεί η δραστηριότητά του την περίοδο της δικτατορίας, φάση η οποία έπαιξε καταλυτικό ρόλο στις προσπάθειές του για την αποκατάσταση των δημόσιων ελευθεριών και συνακόλουθα για την ελευθερία του Τύπου.
Ο «ατομικός φάκελος» που διατηρούσε η Ασφάλεια μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1970 (!) αποτελεί ένα ξεχωριστό τεκμήριο για την εκδοτική και πολιτική προσωπικότητά του. Τα στοιχεία που περιέχονται σε αυτόν – μέρος τους δημοσιεύτηκε στο «Βήμα» τον Ιανουάριο του 2017 – αποτυπώνουν τη διαρκή αφύπνιση και τη δράση του στις δυσμενείς συνθήκες του στραγγαλισμού της δημοκρατίας, προκειμένου να μη σιγήσουν τα έντυπα του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη και παρά τη λογοκρισία της χούντας να αποτελέσουν ένα προπύργιο των προσπαθειών για την αποκατάσταση της ελευθεροτυπίας.
Σε ένα από τα πολλά «σημειώματα» που περιλαμβάνει ο «ατομικός φάκελος» του «Χρήστου Λαμπράκη του Δημητρίου, εκδότη εφημερίδων «ΒΗΜΑ» – «ΝΕΑ»», ο οποίος υπέστη «αποσυμφόρηση» στις 30 Μαΐου 1975, κάτι που σημαίνει ότι μετά την πτώση της χούντας η Ασφάλεια αφαίρεσε από αυτόν τα «επίμαχα» έγγραφα που προφανώς την εξέθεταν ακόμα περισσότερο, περιγράφεται συνοπτικά η μεταχείριση που του επεφύλαξε το καθεστώς των συνταγματαρχών.
- από ρεπορτάζ του Λάμπρου Σταυρόπουλου στο ΒΗΜΑ (ολόκληρο ΕΔΩ)
