Δεν μπορείτε να πείτε πάντως, ο ρεπόρτερ Ξανθάκης (μήπως πρέπει ν’ αρχίσω να το γράφω με κεφαλαία το «ρεπόρτερ»;) είχε βγει και το είπε πει εγκαίρως. Στις 4 Μαρτίου συγκεκριμένα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, είχα διατυπώσει την εξής απορία:
«Πάμε για πέντε μύρια τουρίστες το καλοκαίρι;
Ήρεμα ρωτάω».
Πολύ ήρεμα, πάρα πολύ ήρεμα,..
πιο ήρεμα δε γίνεται, κομματάκια να με κόψεις να με μοιράζεις στον κοσμάκη για Αρντάν. Από τότε πέρασαν είκοσι μέρες ακριβώς, ξεκίνησαν οι προσλήψεις στον τομέα τον τουριστικό, άκουγα προ τριημέρου στο ραδιόφωνο έναν επαγγελματία του κλάδου να λέει ότι οι επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον τουρισμό δεν έχουν προσλάβει φέτος ούτε το ένα τρίτο των εργαζομένων σε σχέση με τις προηγούμενες χρονιές. Κάτι έχουν δει, κάτι έχουν ψυχανεμιστεί, κάτι υποπτεύονται…
Τι να μην υποπτεύονται δηλαδή, που αυτή η ιστορία με την καραντίνα έχει μίνιμουμ άλλους δύο μήνες μπροστά της . Μίνιμουμ και το λέω πολύ αβέρτα, γιατί μπορεί να θέλεις και τρεις. Αλλά πες δύο, γιατί υπάρχουν και ψάλτες στις εκκλησίες που παρακαλούν την Παναγίτσα να κάνει το θαύμα της και η Παναγίτσα μπορεί να τους ακούσει. Δύο μήνες λοιπόν. Κι ένα μήνα να ξαναμπεί η ζωή σε δρόμο, στην καλύτερη περίπτωση θα πάει ως τα γενέθλιά μου την πρώτη Ιουνίου (χρόνια πολλά ρεπόρτερ Ξανθάκη!) για να αποφασίσει ο πρώτος τουρίστας να βάλει το χαβανέζικο πουκάμισο και τη βερμούδα και να κατέβει Ελλαδάρα για μαύρισμα, μουζάκα και μπιτσόμπαρο.
Και δεν είναι και τόσο σίγουρο ότι θα τον ακολουθήσουν πολλοί, μιας και το μπικικίνι θα είναι είδος εν ανεπαρκεία στις χώρες του πρώτου κόσμου, χτυπημένες θα είναι και αυτές από την ανεργία και την ανέχεια. Για να ξαναπάρουν μπρος οι οικονομίες τους, θα χρειαστεί όχι απλό ηλεκτροσόκ αλλά κανονική νεκρανάσταση όπως στο βιβλίο με το τέρας και τον δόκτωρα Φράνκεσταϊν. Όχι μέρες δηλαδή, όχι βδομάδες, μήνες ολόκληροι και πάλι πονόψυχος είμαι, τους λυπάμαι τους δόλιους που φάνε τα ίδια σκατά που έτρωγαν οι Έλληνες και οι Ελληνίδες με τα Μνημόνια. Όπως μας λυπήθηκαν κι εκείνοι…
Ας αφήσω όμως πίσω μου τις κακίες και ας παραθέσω μερικά νουμεράκια από τα αρχεία του ΣΕΤΕ, του Συνδέσμου Ελληνικών Τουριστικών Επιχειρήσεων. Παίρνουμε μολυβάκι και σημειώνουμε:
Συνολικά συμμετοχή του τουρισμού στο ΑΕΠ: 30,9 %
Συνολική συμμετοχή στην απασχόληση: 25,9 %
Συνολική απασχόληση: 988.600 άτομα
Έσοδα από εισερχόμενο τουρισμό: 15,6 δισεκατομμύρια ευρώ (δεν περιλαμβάνονται τα έσοδα από κρουαζιέρα)
Τα στοιχεία αφορούν στο 2018, όταν πιάσαμε τα 30 μύρια τουρίστες και διαβάζοντάς τα καταλαβαίνει πολύ εύκολα κανείς για τι Αρμαγεδώνα μιλάμε έτσι και σκάσουν μύτη τελικά όχι πέντε όχι οκτώ αλλά και δέκα ακόμη εκατομμύρια τουρίστες.
Σκεφτείτε πτώση στο ΑΕΠ, σκεφτείτε πτώση στην απασχόληση, σκεφτείτε πτώση στα έσοδα και ετοιμαστείτε για το επόμενο μεγάλο χουνέρι μετά από την επιδημία:
Το χουνέρι του τέταρτου Μνημόνιου!
Το οποίον συνεπάγεται χαμό στο ίσιωμα, που λέμε και στο Τρίκαλο, αλλά δεν είναι ώρα να παραθέσω λεπτομέρειες εδώ. Τις λεπτομέρειες άλλωστε θα τις επεξεργαστούν ως συνήθως οι εκάστοτε «Γερούν γερά» της γραφειοκρατίας. Μόνο να προσευχηθώ μπορώ κι εγώ στην Παναγίτσα να βρεθεί το εμβόλιο εντός των προσεχών εικοσιτετραώρων. Ειδάλλως, την κάτσαμε τη βάρκα…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost.gr
