Το στόρι είναι γνωστό και έχει πάνω κάτω ως εξής:
Οι δημοσιογράφοι Ευγενία Λουπάκη, Άρης Χατζηστεφάνου, Λεωνίδας Βατικιώτης και Γιάννης Ανδρουλιδάκης, προσέφυγαν στη Δικαιοσύνη επειδή το Facebook (σύμφωνα με τους ίδιους πάντα).. με το συστηματικό μπλοκάρισμα των λογαριασμούς τους, ανέπτυξε απροκάλυπτη λογοκριτική πρακτική, συχνά αναίτια, με πρόθεση να περιοριστεί η επιδραστικότητά τους.
Παράλληλα με την προσφυγή ζητήθηκε από τους δημοσιογράφους, εκτός από το «ξεκλείδωμα» των λογαριασμών τους, η επαναφορά των «επιλήψιμων» αναρτήσεων τους, η διαφάνεια, η λογοδοσία και η φυσική εκπροσώπηση του Facebook επι ελληνικού εδάφους.
Επίσης απαίτησαν οι δημοσιογράφοι να αναρτηθεί η απόφαση του δικαστηρίου στην επίσημη ιστοσελίδα του Oversight Board, του εποπτικού συμβουλίου του Facebook που σύστησε το ίδιο το Μέσο ώστε να «διασφαλίζεται ο σεβασμός στην ελευθερία της έκφρασης διαμέσου ανεξάρτητης κρίσης».
Και στη δίκη τι έγινε; Πρώτον υπήρξε εκπροσώπηση του Facebook και μάλιστα από μεγάλο δικηγορικό γραφείο, εκείνο του Θέμη Σοφού. Δεύτερον, πήραν προθεσμία οι εκπρόσωποι του εναγόμενου να ετοιμάσουν ένα φάκελο για πλήρη ενημέρωση του δικαστηρίου. Η έδρα, πάντως, δεν έδειξε και πολύ έμπειρη σε σχέση με τα σόσιαλ και θα δούμε αν αυτό θα βαρύνει στην απόφασή της που θα εκδοθεί εντός των προσεχών εβδομάδων. Οι ενάγοντες είναι σχετικά αισιόδοξοι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι θα σου προκύψει μιας και το συγκεκριμένο πεδίο είναι αχαρτογράφητο. Μόνο στην Πολωνία είχαμε αντίστοιχο δικαστικό προηγούμενο, οπότε τα νερά μοιάζουν μάλλον μαύρα και αμίλητα…
Χρήστος Ξανθάκης (από τη στήλη medioΠΙΛΑΦΟ στο newpost)
