ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - Για οποιοδήποτε παράπονο ή σχόλιο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους zoornalistas στο email: zoornalistasgr@googlemail.com

Πέμπτη 4 Ιουλίου 2019

Το Εμπάργκο και η δημοσιογραφία!

Το μόνο «Εμπάργκο» που τιμώ είναι αυτό του 1982, σε μουσική Θάνου Μικρούτσικου και ποίηση Άλκη Αλκαίου!
  • Εξ’ ου και διαφωνούσα με τα μικροπολιτικάντικα εμπάργκο προσώπων και κομμάτων σε κανάλια και δημοσιογράφους. Είτε το φώναζαν είτε το έκαναν στα μουλωχτά!
  • Οπότε σωστά ο Τσίπρας πήγε να.. μιλήσει στον Σκάι.
  • Το μεγαλύτερο λάθος της συγκεκριμένης συνέντευξης ήταν η παρουσία της κυρίας Κοσιώνη εκεί. Όχι γιατί δεν είναι καλή και άξια δημοσιογράφος για να μιλήσει με Πρωθυπουργό. Αλλά γιατί είναι συγγενής του βασικού του αντίπαλου, Κυριάκου Μητσοτάκη.
  • Δεν μπαίνω καν στην κουβέντα για δύσκολες ερωτήσεις, εμμονές, διακοπές κλπ. Σχεδόν όλοι οι τηλεθεατές είδαν και ο καθένας με την κούτρα του έβγαλε τα δικά του συμπεράσματα.
  • Ως δημοσιογράφος μιλώ και σχολιάζω κι εγώ με ό,τι κουβαλάει η δική μου κούτρα και λέω ότι η κυρία Κοσιώνη έκανε φάουλ!
  • Αλλά επειδή ζούμε (ελπίζουμε) σε μια ελεύθερη κοινωνία οκ, δικαιώμά της και δικαιώμά μας.
  • Το «εμπάργκο» είναι το θέμα, για το οποίο έχω ξαναδιαλογιστεί – και τι έγινε θα μου πεις! Τέλος πάντων το «εμπάργκο» των πολιτικών απέναντι σε μέσα που δεν τους αρέσει ο τρόπος που ασκούν τη δημοσιογραφία είναι, κατά τη γνώμη μου, λάθος.
  • Ξέρεις κάτι; Αυτό με τον Τσίπρα στον Σκάι είναι πολύ θετικό και άκου γιατί!
  • Έτσι πρέπει να αισθάνεται ο πολιτικός που καλείται σε μια εκπομπή, όπως ο Τσίπρας χθες στον Σκάι!
  • Πώς; Ότι πάει κάπου που θα τον ξετινάξουν και θα τόν ρωτήσουν για όλα (όχι ότι στον Σκάι ρωτήθηκε για όλα – μην μπερδεύεσαι από τη δική μου αδυναμία να το διατυπώσω καλά: δε μιλώ για το περιεχόμενο της συνέντευξης αλλά για την «εικόνα»).
  • Ξέρεις την έκφραση που λέμε όταν μια σχέση είτε προσωπική είτε επαγγελματική …ξεφεύγει; Τι λέμε τότε; Λέμε: Παραγνωριστήκαμε!
  • Αυτό το «παραγνωριστήκαμε» είναι που έχει κάνει τη δημοσιογραφία «φιλιππινέζα» των πολιτικών. (Με τη μεγάλη υποσημείωση ότι δεν ισχύει για όλους τους δημοσιογράφους και όλους τους πολιτικούς).
  • Δυστυχώς όμως «παραγνωρίζονται» πολλοί και από τους δύο κλάδους.
  • Και οι μεν πολιτικοί έχουν κάθε λόγο να γλύφουν τους δημοσιογράφους για να μην τους «ξεσκίζουν» με δύσκολα δημοσιογραφικά ερωτήματα.
  • Οι δημοσιογράφοι γιατί αισθάνονται την ανάγκη για κολλητιλίκια με τους πολιτικούς; (πέραν της εύκολης απάντησης που η ζωή έχει δώσει: θέλουν να πολιτευτούν…!)
  • Δεν είμαστε, οι δημοσιογράφοι, ο ενδιάμεσος του πολίτη και της εξουσίας; Δεν είμαστε με το μέρος του  αδύνατου και αναζητούμε απαντήσεις υπέρ του πολίτη;
  • Δεν έχουμε φίλους και προσπαθούμε να βρούμε αποκούμπι σε αυτούς που πρέπει να κρίνουμε; (Οκ, και να επαινούμε όταν κάνουν κάτι καλό για τον πολίτη!)
  • Αυτό το «παραγνωριστήκαμε» που έχει μπουμπουκιάσει μεταξύ πολιτικών και δημοσιογράφων έχει φέρει τα «εμπάργκο» και τόσα άλλα δεινά που τελικά έχουν αντίκτυπο στον πολίτη: Χάνει τον σύμμαχο του για την αλήθεια γιατί αυτός, ο σύμμαχος διάλεξε την άλλη πλευρά!
ΥΓ: Υπενθυμίζω ότι την Κυριακή ψηφίζουμε! Ό,τι θέλει ο καθένας που έκανε τον κόπο να φτάσει ως εδώ διαβάζοντας. Και πατρονάρουμε και τους φίλους μας που βαριούνται ή έχουν αηδιάσει με την πολιτική και τους πολιτικούς! Η Δημοκρατία χρειάζεται συμμετοχή.
Γιάννης Καφάτος / viewtag