Ο μίστερ-ΣΚΑΪ της TV είναι ο μίστερ-παλινωδία του ποδοσφαίρου

Από τον προπονητή που είχε καθοδηγήσει ομάδες ανδρών σε μηδέν παιγνίδια, στον προπονητή που έχει καθοδηγήσει ομάδες ανδρών σε κοντά εννιακόσια παιγνίδια. Από τον προπονητή που έμεινε σε τρία ματς, στον προπονητή που στην αμέσως προηγούμενη δουλειά του είχε... μείνει σε επίσης τρία ματς. Από τον Ισπανό των 42 ετών, στον Ρουμάνο.. των 67 ετών. Η αναζήτηση της λογικής στον Παναθηναϊκό, ενός οδικού χάρτη της σκέψης του ιδιοκτήτη, συνεχίζεται. Μάταιη, όσο ήταν πάντα. Εξαπανέκαθεν, που λένε.
Για άλλη μία φορά ο κύριος Αλαφούζος δείχνει να επιβεβαιώνει τον, σεσημασμένο πλέον, ακροβατικό εαυτό του. Με τους Ισπανούς που αίφνης αγάπησε, το μοναδικό ερώτημα ήταν εάν θα ξε-αγαπήσει αργά ή εάν θα ξε-αγαπήσει γρήγορα. Η απάντηση είναι, γρήγορα. Ισως έπρεπε μάλιστα, ακόμη πιο γρήγορα. Ή, το καλύτερο ευθύς εξαρχής, να μη είχε αγαπήσει καν. Ιδίως εάν σκεφτούμε γιατί/πώς αγάπησε και ξε-αγάπησε Νταμπίζα+Δώνη, ή τον Αναστασίου, πιο πριν.
Ο μίστερ-ΣΚΑΪ της TV είναι ο μίστερ-παλινωδία του ποδοσφαίρου. Δεν γίνεται να πηγαίνεις βόλτα με το εκκρεμές, από το εστέτ στο τρας. Από την πολιτική στο ριάλιτι, κι από το ριάλιτι στο τηλεπαιγνίδι. Τίποτα δεν επιτυγχάνεται, δίχως σταθερό σχέδιο. Τίποτα δεν εδραιώνεται, δίχως διακριτή ταυτότητα. Το ποδόσφαιρο δεν είναι TV. Ούτε η ομάδα, κανάλι.

- από κείμενο του Αλέξη Σπυρόπουλου στο SDNA (EΔΩ)