ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - Για οποιοδήποτε παράπονο ή σχόλιο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους zoornalistas στο email: zoornalistasgr@googlemail.com

Πέμπτη 14 Μαρτίου 2019

Δ. Πλουμπίδης: Φέρω το όνομα του πατέρα μου, αλλά κρίνομαι για την δική μου πορεία

«Σε αυτές τις εκλογές κρίνομαι για αυτά που έχω κάνει εγώ, για την δική μου πορεία κρίνομαι. Οπωσδήποτε φέρω το όνομα του πατέρα μου, αλλά δεν κρίνομαι για την δική του πορεία», είπε ο υποψήφιος με το ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ - Προοδευτική Συμμαχία και καθηγητής ψυχιατρικής του ΕΚΠΑ Δημήτρης Πλουμπίδης μιλώντας στον.. ραδιοσταθμό Στο Κόκκινο.
«Ο κύριος λόγος που δέχθηκα είναι ότι έχουμε μπροστά μας μία πολύ σημαντική μάχη, που θα καθορίσει την πορεία της χώρας από εδώ και πέρα. Πίστεψα ότι έπρεπε να είμαι εκεί σε αυτή την μάχη. Δεύτερος λόγος είναι κάτι που καταλάβαμε πολύ καλά με την κρίση, ότι οι Βρυξέλλες καθορίζουν τις τύχες μας και πρέπει να έχουμε σημαντική παρουσία, να μπορούμε να κάνουμε πράγματα εκεί, μαζί με τις άλλες προοδευτικές δυνάμεις της Ευρώπης. Αυτοί είναι οι βασικοί λόγοι» είπε ο Δ. Πλουμπίδης για την ένταξή του στο ευρωψηφοδέλτιο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.

«Σε αυτές τις εκλογές κρίνομαι για αυτά που έχω κάνει εγώ, για την δική μου πορεία κρίνομαι», είπε ο κ. Πλουμπίδης, αναφερόμενος σε σχετικά σχόλια μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητάς του. «Οπωσδήποτε, φέρω το όνομα του πατέρα μου, κάτι πολύ σημαντικό και τιμητικό. Αλλά δεν κρίνομαι για την δική του πορεία, κρίνομαι για την δική μου. Το ότι ο πατέρας μου χαίρει σεβασμού και στους φίλους αλλά και στους εχθρούς, ίσως λειτουργεί θετικά και για μένα». Προσέθεσε μάλιστα χαρακτηριστικά: «Είμαι αρκετά μεγάλος σε ηλικία, τα ακούω αυτά πάρα πολλά χρόνια, είμαι προπονημένος και γι’ αυτό δεν με αγγίζουν».

«Δεν θα υπήρχε μεγαλύτερο λάθος από το να ταυτίζει κανείς την προσωπική του πορεία με την πορεία των γονιών του», τόνισε ο ίδιος. «Οπωσδήποτε κρατάει τα πολλά σημαντικά που του έχει δώσει αυτή η παρακαταθήκη, αλλά κρίνεται από την δική του πορεία. Είναι πολύ μεγάλο λάθος να πιστεύουμε ότι μπορούμε να εκπροσωπούμε εμείς πράγματα που έχουν γίνει σε άλλη εποχή. Δεν γίνεται αυτό. Πάντα κρίνεται κανείς από το παρόν…».