Ποιος ράβει και ποιος φοράει
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 15 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ το πρωτοσέλιδο της «Εφ.Συν.» ήταν «Σαμποτάζ στο Λονδίνο». Το ρεπορτάζ αναφερόταν σε μια συνάντηση της Μιράντας Ξαφά στην πρωτεύουσα της Αγγλίας με εκπροσώπους επενδυτικών ομίλων, όπου φέρεται να μίλησε με τα χειρότερα λόγια για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας και προχώρησε σε δυσοίωνες προβλέψεις..
Μία μέρα μετά, στην «Καθημερινή», δημοσιεύτηκαν δύο άρθρα που υπερασπίζονταν την κ. Ξαφά. Ο Πάσχος Μανδραβέλης αναφέρει ότι η κ. Ξαφά «μπορεί να φέρει προς υπεράσπισή της τον Διονύσιο Σολωμό που ήθελε εθνικόν να είναι το αληθές, αλλά και προηγούμενες προβλέψεις της» με κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου.
Δηλαδή, επικαλούμενος τον Σολωμό ο αρθρογράφος μας λέει πως ό,τι φέρεται να είπε η κ. Ξαφά ήταν αληθές κι αυτό δεν πρέπει να ενοχλεί κανέναν. Αλλωστε τα ίδια πάνω - κάτω έλεγε σε δημόσιες δηλώσεις της και το 2014. Ωστόσο, η κ. Ξαφά διαψεύδει όχι ότι παρέστη στη σύναξη, αλλά ότι είπε όσα της καταλογίζει η «Εφ.Συν.».
Γράφει στο εξώδικο που έστειλε στην εφημερίδα: «Σας δηλώνω ότι ουδέποτε προέβην στις αναφερόμενες ή παρόμοιες δηλώσεις» («Εφ.Συν.» 20-11) Συνεπώς ο Δ. Σολωμός δεν κολλάει στη συγκεκριμένη υπόθεση. Στη συνέχεια ο Π. Μανδραβέλης επιτίθεται στην Αριστερά σημειώνοντας ότι «κάποτε η Αριστερά χαρακτήριζε «τη στοχοποίηση ανθρώπων για αντιπατριωτική στάση ως φασιστική πρακτική»».
ΠΕΡΙΕΡΓΗ ΑΝΤΙΛΗΨΗ. Αν η κριτική σε παρεμβάσεις πολιτικών που βλάπτουν τη χώρα (κατά την άποψη αυτών που ασκούν την κριτική) χαρακτηρίζεται στοχοποίηση, τότε ζήτω που καήκαμε. Να πούμε δηλαδή ότι η εφημερίδα τού κ. Μανδραβέλη έχει στοχοποιήσει τον Πάνο Καμμένο, επειδή του κάνει συνεχώς κριτική για διάφορα θέματα σχετικά με την εθνική ασφάλεια και την εξωτερική πολιτική;
ΕΠΙΣΗΣ, ΟΙ ΠΡΟΤΡΟΠΕΣ στελεχών της Ν.Δ. στους πολίτες πριν από τις εκλογές του 2015 «πάρτε τα χρήματα σας από τις ελληνικές τράπεζες για να μην τα βρει ο ΣΥΡΙΖΑ και τα δημεύσει» ήταν στάση εθνικής ευθύνης; Δεν στηλιτεύτηκαν ούτε από την ηγεσία ούτε από τα Μέσα Ενημέρωσης που στήριζαν τη Ν.Δ. Μπορούν να ενταχθούν στο σχήμα «οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα»;
Πολύ κομμουνιστικό μού φαίνεται αυτό. Εκείνοι πάντως που τα διακινούσαν κάθε άλλο παρά κομμουνιστές είναι. Αλλωστε, έχουν εκφράσει δημοσίως την απορία τους επειδή μόνο στην Ελλάδα οι αριστεροί θεωρούνται σοβαρά πρόσωπα.
Ο ΕΤΕΡΟΣ ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ (Μιχάλης Τσιντσίνης) αφού κάνει λόγο για τα στερεότυπα της εθνολαϊκιστικής αφήγησης (διόλου πρωτότυπο) και σκανδαλοθηρική τζιχάντ (νέο καλαμπούρι αυτό) αφήνει υπαινιγμούς για συνεννόηση με την κυβέρνηση:
«Από τον τρόπο που ράφτηκε και φορέθηκε η ιστορία -από τον τρόπο με τον οποίο το Μαξίμου έσπευσε να την κρεμάσει ως σκάνδαλο εθνικής προδοσίας- είναι εύκολο κανείς να καταλάβει ότι προοριζόταν για “πολιτικό γεγονός”». Μάλιστα. Μια εύκολη απάντηση είναι ότι «δεν είμαστε όλοι ίδιοι».
Με βάση πάντως τη λογική του δικαιούμαι να διατυπώσω μια ερώτηση: Οι δύο συντάκτες σπεύδοντας να βοηθήσουν τη Μ. Ξαφά μία μέρα μετά το ρεπορτάζ και πριν αυτή στείλει το εξώδικο στην «Εφ.Συν.», μήπως ήταν σε συνεννόηση με την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, η οποία τους παρακάλεσε (;), τους έδωσε εντολή (;) να την υπερασπιστούν; Αρνούμαι να πιστέψω ότι τα άρθρα ράφτηκαν και φορέθηκαν για να αντικρούσουν ένα πολιτικό γεγονός.
