Για τους εργαζόμενους στις εφημερίδες η Πρωτοχρονιά ήταν πάντα εργάσιμη. Η αργία γινόταν την παραμονή για το παραδοσιακό ξενύχτι και την επομένη δημοσιογράφοι και τεχνικοί έσερναν το ταλαιπωρημένο, ξενυχτισμένο, σαρκίο τους ώς τα γραφεία, τα ατελιέ και τα πιεστήρια για την έκδοση που είχε ημερομηνία 2 Ιανουαρίου. Και έπρεπε να βγάλουν φύλλο με μηδέν ειδήσεις, και με τους πολιτικούς, τους παράγοντες, τους φορείς, ακόμα και κάποιους ανταποκριτές, εν υπνώσει. Φέτος τουλάχιστον, οι εφημεριδάδες έκαναν την Πρωτοχρονιά διπλή αργία: την παραμονή και ανήμερα –δυστυχώς χωρίς μεγάλα περιθώρια για ξενύχτι.
Βέβαια, αυτή είναι η καλή πλευρά τής ιστορίας. Η κακή είναι ότι δυο μέρες χωρίς καινούργιες εκδόσεις στα περίπτερα και η έλλειψη ελάχιστα φάνηκε σε ένα κοινό που σιγά σιγά εξαϋλώνεται. Παλιότερα αυτή η έλλειψη δημιουργούσε στερητικά σύνδρομα και την πρώτη ημέρα της επανακυκλοφορίας, μετά το διήμερο, οι πωλήσεις ανέβαιναν κατακόρυφα. Μιλάμε για εποχές μεγαλείων που πέρασαν...
