του ΣΥΡΙΖΑ, γνωρίζει επίσης πώς είναι άδικο να τον προσδιορίζει μόνον ως «γιό του Πλουμπίδη».
Πρόκειται για έναν εξαιρετικό επιστήμονα, ομότιμο καθηγητή Ψυχιατρικής του ΕΚΠΑ, πρόεδρο της Ελληνικής Ψυχιατρικής Εταιρείας από το 2014, εκπρόσωπο της Ελλάδας για θέματα ψυχικής υγείας στον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας από το ΄15, αφοσιωμένο στην εξωνοσοκομειακή άσκηση της ψυχιατρικής στην κοινότητα και την ψυχοκοινωνική αποκατάσταση των ψυχικά ασθενών.
Η σχέση του με την Αριστερά; Πρώτα του κληρονομήθηκε, αλλά στην εφηβεία την επέλεξε: «το βάρος τού ονόματος», λέει «δεν το συνειδητοποιεί κάποιος στα παιδικά του χρόνια, αλλά από τη στιγμή που αρχίζει να αντιλαμβάνεται τον κόσμο με τα δικά του μάτια, συνήθως στην εφηβεία και μετά. Σε ό,τι με αφορά ήμουν 19 χρόνων όταν επιβλήθηκε η Δικτατορία το 1967, σε ηλικία που συνειδητοποίησα πολύ καλά με ποιους είμαι και κατάλαβα ότι πρέπει να εμβαθύνω την σχέση μου με τους αγώνες της Αριστεράς».
Τα τελευταία χρόνια της Δικτατορίας εντάχθηκε στο «Ρήγα Φεραίο». Έκτοτε και μέχρι σήμερα «βρέθηκα πάντα κοντά στους αριστερούς αγώνες. Είμαι κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ από την αρχή...», επισημαίνει ο Δημήτρης Πλουμπίδης που έχει συνεισφέρει με τις γνώσεις του και σε διάφορες ομάδες εργασίας του Υπουργείου Υγείας. Όπως ξεκαθαρίζει κι ότι, εφόσον εκλεγεί προτεραιότητά του στην Ευρωβουλή θα είναι να λειτουργήσει «στο πλαίσιο της ήδη συγκροτημένης και με πλούσιο έργο ομάδας της European Left και στη μάχη για την κοινωνική Ευρώπη».
Ο Δημήτρης Πλουμπίδης, καθηγητής Ψυχιατρικής, υποψήφιος του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωεκλογές και γιός του Νίκου Πλουμπίδη, πάλεψε εξαρχής ενάντια στην ταξικότητα της ψυχικής ασθένειας. Μα υπάρχει ταξικότητα κι εκεί; Ναι απαντά, διότι "ο πλούσιος αντιμετωπίζεται ως ιδιόρρυθμος, ενώ τρελός είναι ο φτωχός.."
- απόσπασμα από κείμενο που υπογράφει η Ναταλί Χατζηαντωνίου στο ΕΘΝΟΣ (ολόκληρη η συνεντευξη ΕΔΩ)
