ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - Για οποιοδήποτε παράπονο ή σχόλιο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους zoornalistas στο email: zoornalistasgr@googlemail.com

Τρίτη 31 Μαρτίου 2015

Ο Τύπος δεν έχει να φοβηθεί από το Ιντερνετ

Τη μεγαλύτερη διάκριση της ΕΣΗΕΑ, το μετάλλιο «Ξενοφών», απένειμε τη Δευτέρα η δημοσιογραφική Ένωση (μέσω της προέδρου της, Μαρίας Αντωνιάδου) στον παλαίμαχο δημοσιογράφο Κώστα Νίτσο, τιμώντας τον για την πολυετή του προσφορά στην δημοσιογραφία,.
«Ο έντυπος τύπος θα ζήσει. Η έντυπη δημοσιογραφία δεν έχει τίποτα να φοβάται από τα ηλεκτρονικά μέσα» υπογράμμισε ο Κ. Νίτσος και ευχαρίστησε τους συντελεστές και τους ομιλητές της εκδήλωσης, αλλά και όλους τους παρευρισκόμενους.
Στην εκδήλωση παρέστη και ο αναπληρωτής υπουργός Πολιτισμού Νίκος Ξυδάκης, ο οποίος παίρνοντας τον λόγο δήλωσε, μεταξύ άλλων, πως εκτίμησε την κουβέντα του Κ. Νίτσου που του είπε «σε αφήνω να έρθεις, γιατί είσαι δημοσιογράφος» (είχε δηλώσει πως δεν επιθυμεί την παρουσία πολιτικών στην εκδήλωση) και τον ευχαρίστησε για την τιμή να τον αναγνωρίζει ως.. 
δημοσιογράφο, και τώρα που είναι πολιτικός.
Ομιλητές στην εκδήλωση ήταν, επίσης, ο καθηγητής Φάνης Κακριδής και οι Λευτέρης Παπαδόπουλος, Κώστας Γεωργουσόπουλος, Κώστας Μητρόπουλος, Βασίλης Παπαβασιλείου, Θανάσης Παπαγεωργίου, ενώ χαιρετισμό απηύθυναν η γραμματέας του Μορφωτικού Ιδρύματος Φανή Πετραλιά, ο πρόεδρος της ΠΟΕΣΥ Δημήτρης Κουμπιάς, ο Γιώργος Διαλεγμένος και η Φώφη Κορίδη. Επιστολή απέστειλε ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Μανώλης Μαθιουδάκης.
Ο Κώστας Νίτσος εργάστηκε επί σειρά ετών ως αρχισυντάκτης και διευθυντής στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ». Επίσης, το 1961 δημιούργησε το πολιτιστικό περιοδικό «Θέατρο» μέσα από το οποίο ανέδειξε πολλούς Έλληνες δημιουργούς, ενώ το 1981 έγινε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου.
Διετέλεσε διευθυντής της «ιστορικής» εφημερίδας «Αδέσμευτη Γνώμη», που εκδόθηκε ως απεργιακό φύλλο κατά τη μεγάλη απεργία των δημοσιογράφων τον Μάιο του 1975.
Υπήρξε, επίσης, ιδρυτικό μέλος και πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, και έχει εκδώσει, με δικό του σχολιασμό, τα «Θεατρικά Άπαντα» του Γιάννη Ρίτσου.