Κανονικά έπρεπε τώρα να ασχολούμαι με τις φωτιές, αλλά για ποιο λόγο να σπαταλάω δυνάμεις εν μέσω καύσωνα από τη στιγμή που υπάρχει ο γίγαντας Συνολάκης; Και μετεωρίτης να χαράξει..

πορεία για την Ελλάδα, θα προτάξει τα στήθη του (ή μάλλον την προπέλα του…) ο κύριος καθηγητής και θα τον ξαποστείλει από εκεί που ήρθε. Και ηφαίστειο να εκραγεί, θα το μπαζώσει εν ριπή οφθαλμού και θα το μεταμορφώσει σε μπάρμπεκιου. Και σεισμός να γίνει, θα πιάσει τον Εγκέλαδο απ’ τα γένια και θα τον φέρει γυροβολιά. Δεν ανησυχώ!

Οπότε θα πιάσω ένα άλλο θέμα που σε πολλούς και σε πολλές μπορεί να μοιάζει ασήμαντο, εμένα όμως μου φαίνεται πολύ σοβαρό και άκρως ενδιαφέρον:
Την πρώτη φυλάκιση εν Ελλάδι, ανθρώπου που δολοφόνησε ζωντανό.
Και πάμε πρώτα λίγο πιο πίσω, πάμε μερικές μέρες βόλτα στον χρόνο πριν πιάσουμε το κυρίως ζήτημα. Είχα ποστάρει, λοιπόν, στο φέηζμπο, το εξής:

«Ευτυχώς που ήρθε το ίντερνετ και τηγανίζουν τα μυαλά τους κάποια (κάποια λέω…) τυπάκια στην Επαρχία.
Ειδάλλως θα περνάγανε το χρόνο τους, βασανίζοντας μικρά και μεγάλα ζώα»!
Και μπαίνει από κάτω ένας φρεντ και γράφει:
Τι εννοείς;
Και του απαντάω:
Δεν θες να ξέρεις.
Και επιμένει:
Όχι, πες.
Και το κλείνω:
Άμα ανοίξω το στόμα μου, θα γίνουμε σπλάτερ εδώ μέσα!

Και αλήθεια έλεγα. Έχω δει τα πάντα στην αθάνατη ελληνική επαρχία, από το πιο ελαφρύ ως το πιο βαρύ, από το να λούζουν με οινόπνευμα τα μυρμήγκια και να τα καίνε ως το να τυραννάνε γαϊδούρα με παλούκια. Πραγματικά δεν θες να ξέρεις τι έχουν τραβήξει τα δόλια τα ζωντανά απ’ τους ανθρώπους, πραγματικά δεν γράφεται. Και να το γράψεις δεν θα το πιστέψει κανείς. Γιατί άλλα πλάσματα αποκαλούμε «ζώα» κι άλλα κερδίζουν τον τίτλο τελικά…

Οπότε χαιρετίζω την πρώτη φυλάκιση συμπολίτη μας που έσφαξε, κυριολεκτικά έσφαξε ένα γατί και τον καταδίκασε το δικαστήριο (κακούργημα από τον περασμένο Νοέμβριο η δολοφονία και ο βασανισμός ζώου, με ομοφωνία της Βουλής) και τον υποδέχθηκε η μπουζού την περασμένη εβδομάδα. Ένας εικοσιτριάχρονος που κατακρεούργησε μια γάτα με αυτοσχέδιο μαχαίρι και ύστερα περιφερόταν με το πτώμα για τρόπαιο και το λεπίδι για συντροφιά. Στις 26 Ιουλίου έγινε αυτό, τον καταγγείλανε, τον πιάσανε, ομολόγησε, δικάστηκε, αντίο ελευθερία.

Δεν ξέρω, βέβαια, αν έπαιξε και κάποιο ρόλο το γεγονός ότι ο νεαρός ήταν Ρομά, άρα δεν είχε από πίσω του κάποιον υποστηρικτικό μηχανισμό από αυτούς που πολύ συχνά συναντάμε σε υποθέσεις δύσκολες και δυσώδεις. Κάναν δικηγόρο φουριόζο ας πούμε, να απειλεί θεούς και δαίμονες και να σκούζει ότι θα πάνε οι πάντες φυλακή εκτός από τον πελάτη του. Το σημειώνω κι αυτό, για να μην χάνουμε το μέτρο…

Όπως και να ‘χει το πράγμα πάντως, ελπιδοφόρο είναι που γράφτηκε και ακούστηκε ότι πήγε άνθρωπος φυλακή για δολοφονία ζώου. Ο φόβος φυλάει τα έρμα και μπορεί κάποιοι παλικαράδες που είχαν κατά νου να διασκεδάσουν ταλαιπωρώντας τετράποδα να το σκεφτούν τώρα δυο φορές. Και να μην σηκώσουν το χέρι και να γλυτώσει κάνα γατί, κάνα σκυλούδι, κάνας γαϊδαράκος και πάει λέγοντας. Είναι μια αρχή κι αυτή, μιας διαδρομής μεγάλης. Το πρώτο βήμα έγινε, πάμε τώρα για τα υπόλοιπα!

- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost