Κάποιοι είπαν ότι η Φώφη Γεννηματά θέλησε να εμφανιστεί ως «η Φώφη μου η σοσιαλίστρια». Δεν είχαν εντελώς άδικο. Υπό την έννοια ότι η Βουγιουκλάκη –και ζαμπόν κυρ Στέφανε– της πάει της κυρίας Γεννηματά και η κομεντί του Αλέκου Σακελάριου «Η κόρη μου η σοσιαλίστρια» είχε κάτι το γραφικό.
Γραφικό που μάς θύμισε το Κίνημα Αλλαγής (της Φώφης), το οποίο με μια διαδικτυακή του ανακοίνωση έσπευσε να καταγγείλει το νεοφιλελεύθερο νομοσχέδιο για την αγορά εργασίας. Ο φορέας, κόμμα ή ό,τι να ‘ναι (ας τα λύσουν μεταξύ τους) κατηγορεί την κυβέρνηση..
Μητσοτάκη ότι στο νομοσχέδιό της «κυριαρχεί η υποπροστασία των εργαζόμενων, με σειρά χειρουργικού χαρακτήρα παρεμβάσεων που οδηγούν στην απαξίωση των συλλογικών συμβάσεων και στην ενίσχυση της εργοδοτικής ασυδοσίας».
Μπράβο στη Φώφη που τα καταγγέλλει. Μεταξύ μας, αν περάσουν αυτά τα μέτρα, μην γκρινιάζετε μετά. Αλλά το ενδιαφέρον εδώ έχει η εικονογράφηση. Το Κίνημα Αλλαγής (της Φώφης) επέλεξε ένα κόκκινο φόντο με τις γραμμές ενός εργοστασίου και μια γροθιά υψωμένη. Ούτε πράσινο, ούτε τίποτα, ούτε καν ένα δάκτυλο υψωμένο. Ωραίο και αριστερό πάντως, να ανησυχεί και ο σύντροφος Κουτσούμπας.
Για την Ιστορία πάντως, να πούμε ότι η αφισέτα του ΚΙΝΑΛ θυμίζει λίγο ένα από τα πιο εμβληματικά πόστερ του Μάη του ’68. Γραφικό, γραφίστας μπερδεύει το πράγμα.
Μέσα σε λίγες ώρες και μετά τις αντιδράσεις στα σόσιαλ μίντια και το τρολάρισμα, το ΚΙΝΑΛ έβγαλε άλλη αφίσα, επιλέγοντας μία εντελώς βαρετή και ανέμπνευστη δημιουργία με ένα βήμα σε βαθύ πράσινο με φόντο ένα πιο ανοιχτό πράσινο...
