Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με την πληροφόρηση για τις υπέρογκες αυξήσεις στην ενέργεια. Μήνες τώρα, από τα μέσα του περασμένου χρόνου, άντε απ’ την παρέλαση, βρώμαγε ο τόπος ότι θα γίνει ένα μπαμ κι ένα μπουμ και θα πάει το ρεύμα στα ύψη παρεάκι με το φυσικό αέριο και θα έρχονται οι λογαριασμοί αντάμα με το κηδειόχαρτο και θα μένεις εσύ να τους κοιτάς και τα μάτια σου θ’ ανοίγουν διάπλατα, σαν πιατάκια του καφέ θα γίνονται. Μικρά παιδιά αν ρώταγες στο δρόμο θα στο λέγανε, αλλά στην Ελλαδάρα ήταν εφτασφράγιστο μυστικό, πορευόμασταν λες και δεν υπήρχε περίπτωση όχι να ξεφραγκιαστούμε αλλά ούτε καν τα ψιλά μας να δώσουμε. Μισό ευρώ, ένα δίευρο, κάνα ταληράκι…

Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τις τιμές των τροφίμων. Η μπόχα από τα κόλπα που ετοιμάζονται ανά την υφήλιο είναι πλέον ουρανομήκης και τρυπάει ακόμη και τα πιο αναίσθητα ρουθούνια. Κι αν μέχρι τώρα ήταν προειδοποιητικές οι βολές με τις τιμές στα σιτηρά, στο καλαμπόκι και στη σόγια να βαράνε ύψη αντίστοιχα εκείνων του ιστορικού 2008, πλέον έρχονται τα μηνύματα για πείνα και των γονέων: