ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - Για οποιοδήποτε παράπονο ή σχόλιο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους zoornalistas στο email: zoornalistasgr@googlemail.com

Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2019

«Μαγαζί μου είναι, ό,τι θέλω κάνω»...

(...) Στην τηλεόραση υπάρχει εμφανής προνομιακή λειτουργία υπέρ της κυβέρνησης και μεροληψία σε βάρος της αντιπολίτευσης. Με την παραβίαση της δεοντολογίας  και τη μετατροπή καναλιών σε εργαλείο προσωπικών επιδιώξεων του ιδιοκτήτη τραυματίζεται ο πλουραλισμός και η ανεμπόδιστη διακίνηση της πληροφορίας.
Στον Τύπο, εκτός από το απόλυτο μονοπώλιο στη διανομή, σε κάποιες περιπτώσεις η εκδοτική ιδιότητα..
είναι πάρεργο ή κλάδος άλλων δραστηριοτήτων.
Στο Διαδίκτυο, παρά την φαινομενική ελευθερία, η ροή μαύρου και ανεξέλεγκτου χρήματος, αλλά και η εμφανής διαφημιστική  χρηματοδότηση, δημιουργεί υπερτροφικούς πόλους ενημέρωσης που στοιχίζονται στην κυβερνητική υποστήριξη με κραυγαλέο τρόπο και καλλιεργούν την παραπληροφόρηση σε βάρος της αντιπολίτευσης- σε βαθμό μπούλινγκ κατά των στελεχών της ενίοτε.
Σε μεγάλα έντυπα, ηλεκτρονικά και ψηφιακά μέσα ενημέρωσης, η δημοσιογραφία με τους κανόνες της έχει εξοβελιστεί από τη λογοκρισία και την υποχρεωτική εξυπηρέτηση της κυβέρνησης -σε συνδυασμό με την επιβαλλόμενη άνωθεν επίθεση στην αντιπολίτευση.
Η αδέσμευτη δημοσιογραφία είναι είδος σε ανεπάρκεια. Η ανεξαρτησία του δημοσιογράφου θεωρείται  ανέκδοτο. Ο διευθυντικός αυταρχισμός στα ΜΜΕ  είναι αντίστοιχος της ποιότητας όσων επιλέγονται για διευθυντές.
Στην αδιαφάνεια, τον έλεγχο, τον εξαναγκασμό και την διατεταγμένη δημοσιογραφία προστίθεται και η πρωτοφανής επιχείρηση δημιουργίας κυβερνητικού στρατού δημοσιογράφων… δια νόμου. Με τις επίσημες προσλήψεις στα υπουργεία και τον κρατικό μηχανισμό εν γένει.
Με σίγουρη κρατική μισθοδοσία, πολλαπλάσια των ισχνών αμοιβών που δίνουν -όταν τις δίνουν- οι μιντιακές  επιχειρήσεις, δημιουργείται μια κάστα πραιτοριανών ενός κόμματος στην ενημέρωση- με λεφτά των φορολογούμενων. (...)
Οι δημοσιογράφοι, έπαψαν να είναι λειτουργοί της ενημέρωσης. Οι περισσότεροι προσφέρουν εργασία για με εξευτελιστική αμοιβή, που δε καταβάλλεται καν συχνά. Πλέον συγκροτούν ένα αδύναμο προλεταριάτο.
Κυνηγώντας τον βιοπορισμό τους αυτοεξετελίζονται, υποτασσόμενοι σε υποδείξεις και κατ’ εντολήν   αξιολόγηση ειδήσεων. Χωρίς δικαιώματα και επαγγελματική υπόσταση απλώς εκτελούν εντολές  των «ανωτέρων» τους.
Στο ραδιοφωνικό τομέα δημοσιογράφοι συμπράττουν αντιδεοντολογικά με επιχειρήσεις που εμφανίζονται ως χορηγοί εκπομπών και προβάλλουν οι ίδιοι το διαφημιστικό υλικό των εταιριών ως πληροφορία -παροτρύνοντας επίμονα το κοινό να τις προτιμήσει.

ΥΓ:  Για όσους μιντιακούς επιχειρηματίες λένε «μαγαζί μου είναι, ό,τι θέλω κάνω» η απάντηση ήλθε από το Παρίσι, μόλις προχθές: ΕΔΩ.
Πόσοι Ελληνες δημοσιογράφοι θα υπέγραφαν ένα τέτοιο κείμενο;

- απόσπασμα από κείμενο του Γ. Λακόπουλου στο anoixtoparathyro (ολόκληρο ΕΔΩ)