Ενας χρόνος χωρίς τον Βαγγέλη

Bαδίζοντας στον διάδρομο για να μπω στο γραφείο της Διεύθυνσης τη ματιά μου κυριολεκτικά αιχμαλωτίζει μια έγχρωμη φωτογραφία του Βαγγέλη που έβαλαν οι συνάδελφοί του συντάκτες Υλης στο τζάμι που τους χωρίζει από τους συναδέλφους της Διόρθωσης. Δεν ξέρω αν η φωτογραφία άρεσε στον ίδιο, όμως είναι τόσο ζωντανή η ματιά του,.. έτσι όπως λοξοκοιτάζει προς τα αριστερά, που μερικές φορές ξαφνιάζομαι, νομίζω ότι είναι εκεί ο ίδιος και μας κοιτάζει, ίσως και να μας επιβλέπει.
Η έκφρασή του δεν είναι αυστηρή, κάθε άλλο, μάλλον τρυφερή θα τη χαρακτήριζα, και αν είσαι λίγο αφηρημένος μπορεί να νομίζεις ότι είναι εκεί μαζί μας, συμμετέχει, παρακολουθεί, συμπάσχει, κρυφογελά, πάντως είναι παρών.
Δεν θυμάμαι καμιά φωτογραφία ανθρώπου που χάσαμε τόσο ξαφνικά από έναν χώρο έντονης και δημιουργικής δουλειάς, όπως είναι μια εφημερίδα, να τονίζει τόσο ήρεμα και απλά, θα έλεγα, τη διαρκή παρουσία του σε αυτό το εγχείρημα της «Εφημερίδας των Συντακτών».

Νικόλας Βουλέλης / ΕΦ.ΣΥΝ.