Αυτά που βαριέμαι στις εκλογές

«Θα είναι μικρή προεκλογική περίοδος ρε, είκοσι μέρες όλες και όλες. Θα τη βγάλουμε και αυτή…» μου έλεγε νωρίς το πρωί φίλος που εργάζεται στην ενημερωτική τηλεόραση. Εννοείται ότι θα βγει και αυτή. Μαζί με την ψυχή μας. Υποτίθεται ότι όλα αυτά θρέφουν τον δημοσιογράφο. Δεν διαφωνώ. Όμως η καταραμένη ρουτίνα των ελληνικών εκλογών έρχεται και κάθεται σαν πεπόνι σε άδειο στομάχι.
Να, λοιπόν, τι βαριέμαι περισσότερο στην προεκλογική περίοδο.
Τα τηλεοπτικά πάνελ στα οποία δεν γίνεται συζήτηση ουσίας, απλώς ο ίδιος ρόλος δίδεται σε διαφορετικά πρόσωπα, ενώ υιοθετούνται ήθη νυχτερινού μαγαζιού. Στην αρχή εμφανίζονται οι νέοι, οι άγνωστοι στο ευρύ κοινό. Στο τέλος βγαίνουν οι φίρμες. Είναι βλέπετε ο περιορισμός των εμφανίσεων…
Ο προεκλογικός πολιτικός λόγος μπορεί να σου δείξει ότι το ψέμα έχει πολλές πλευρές. Αυτό..   είναι ενδιαφέρον. Εκνευριστικό είναι ότι πρέπει όλοι εμείς να δείχνουμε σοβαροί όταν τον ακούμε.
Οι συγκεντρώσεις των αρχηγών που είναι όλες copy-paste και αλλάζεις μόνο την ονομασία της πόλης.
- Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου του Κώστα Γιαννακίδη ΕΔΩ