Ενα από τα λάθη που διέπραξε ο Αλέξης Τσίπρας, λένε διάφοροι, είναι ότι δεν συντάχθηκε με τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ στο θέμα της απαγόρευσης του κόμματος Κασιδιάρη, αρνούμενος να ψηφίσει τη σχετική διάταξη.
Το πρόβλημα έγινε μεγαλύτερο, ισχυρίζονται, με τη δήλωσή του (παρεξηγήσιμη, λένε) ότι δεν πρέπει να αφήσουμε στην τύχη τους όσους και όσες ψήφισαν τη Χρυσή Αυγή γιατί δεν είναι όλοι(-ες) ναζιστές και φασίστες.
Και στα δύο θέματα δέχθηκε σκληρή κριτική από την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Ως προς το πρώτο είναι αναγκαίο να σημειώσουμε ότι τη συγκεκριμένη διάταξη δεν ψήφισαν ούτε το ΚΚΕ ούτε το ΜέΡΑ25. Αυτά τα κόμματα όμως έμειναν στο απυρόβλητο. Για προφανείς λόγους. Και για τον Κυριάκο Μητσοτάκη και για τον Νίκο Ανδρουλάκη το κεντρικό ζήτημα δεν ήταν το ΚΚΕ και το κόμμα του κ. Βαρουφάκη, ήταν ο Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Με το ΚΚΕ δεν ασχολούνται γιατί θεωρούν ότι είναι ένα κόμμα που δεν επιθυμεί να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο, με την έννοια της εμπλοκής του σε κυβερνητικές ευθύνες. Η άποψή του ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ήταν η χειρότερη της Μεταπολίτευσης και η απόρριψη όλων των προτάσεων για συνεργασία εξυπηρετούσαν και τον αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας και τον αρχηγό του ΠΑΣΟΚ. Οπότε δεν το πειράζουμε.
Αντιθέτως συμφέρει και τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ να είναι ισχυρό το ΚΚΕ και να προβάλλει ως το αντίπαλο δέος του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή της ευρύτερης Αριστεράς, γιατί ό,τι χάνει ο ΣΥΡΙΖΑ προς τα αριστερά του είναι κέρδος και για τη Νέα Δημοκρατία και για το ΠΑΣΟΚ. Εστω από σπόντα. Βεβαίως αν το ΚΚΕ μεγαλώσει επικίνδυνα και γίνει απειλητικό για το σύστημα και για τα κόμματα που το υπηρετούν, θα αλλάξουν στάση απέναντί του. Παρέα θα το πολεμήσουν.
Δεν τους ενδιέφερε ούτε το ΜέΡΑ25 λόγω του μεγέθους του. Αλλωστε για αυτό το κόμμα είχαν άλλες ευκαιρίες να το χτυπήσουν, αλλά και σ’ αυτή την περίπτωση, επιτιθέμενοι στον Βαρουφάκη για το χτες (2015, τράπεζες) και για το σήμερα («Δήμητρα») τον Τσίπρα επεδίωξαν να πλήξουν. Αυτόν είχαν στο στόχαστρό τους. Μητσοτάκης και Ανδρουλάκης τον Τσίπρα ήθελαν να συκοφαντήσουν, τον ΣΥΡΙΖΑ ήθελαν να αποδομήσουν.
Υποστηρίζοντας ότι ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ ερωτοτροπεί με την άκρα Δεξιά για να αλιεύσει ψήφους, επιχείρησαν να προκαλέσουν σύγχυση στο εκλογικό ακροατήριό του. Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ ένωσαν τις δυνάμεις τους στο συγκεκριμένο θέμα και με τη βοήθεια των… ανιδιοτελών μέσων ενημέρωσης δημιούργησαν σκιές.
Επί της ουσίας τώρα. Οι πολίτες που για διάφορους λόγους (παραπλάνηση, στρεβλή αντίληψη για την αντισυστημικότητα, απελπισία, απογοήτευση, θυμός) επέλεξαν σε προηγούμενες φάσεις τη Χρυσή Αυγή ή άλλα ακροδεξιά μορφώματα είναι μια τελεσίδικα χαμένη υπόθεση για τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου και κυρίως για τα κόμματα της Αριστεράς; Δεν οφείλει η Αριστερά να κάνει ό,τι περνάει από το χέρι της για να τους βγάλει από την παρηγορητική αυταπάτη ότι ψηφίζοντας άκρα Δεξιά, τιμωρείς το άδικο καθεστώς που κάνει κουμάντο στις ζωές μας;
Δηλαδή, η ιταλική Αριστερά πρέπει να συμφιλιωθεί με την ιδέα ότι το περίπου 40% του εκλογικού σώματος της Ιταλίας που επέλεξε το κόμμα της Μελόνι και το κόμμα το Σαλβίνι (κυβερνούν σήμερα) δεν πρόκειται να μετακινηθεί και δεν υπάρχει λόγος να ασχολείται με αυτό το ρεύμα που είναι στην παρούσα φάση πλειοψηφικό στην ιταλική κοινωνία;
Δηλαδή, η γαλλική Αριστερά σε όλες τις εκδοχές της πρέπει να εγκαταλείψει την προσπάθεια να σπάσει τους δεσμούς που έχει δημιουργήσει το ακροδεξιό κόμμα της Λεπέν με ένα σημαντικό κομμάτι του γαλλικού εκλογικού ακροατηρίου το οποίο δεν ανήκει στην κατηγορία των εχόντων, αλλά στα εργατικά στρώματα τα οποία στο παρελθόν προτιμούσαν τους κομμουνιστές και τους σοσιαλιστές;
Πρωτιά στη Λεπέν δίνουν οι δημοσκοπήσεις. Ως πότε στο δίλημμα «με τον οποιονδήποτε ή με τη Λεπέν;», οι Γάλλοι ψηφοφόροι θα δίνουν τη σωστή απάντηση, επιλέγοντας τον οποιονδήποτε για να μην κερδίσει η άκρα Δεξιά; Το έχουν κάνει μέχρι τώρα αρκετές φορές, αλλά μία φορά θα γίνει η στραβή. Και τότε η κατάσταση δεν θα μαζεύεται και το αρνητικό παράδειγμα της Γαλλίας είναι πολύ πιθανό να γίνει μεταδοτικό.
Αλλωστε σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες τα κόμματα της άκρας Δεξιάς κερδίζουν έδαφος εις βάρος της Αριστεράς που συνεχίζει να πορεύεται πολυδιασπασμένη. Η άκρα Δεξιά ενισχύεται, η πληθυντική Αριστερά ψάχνει το ιερό δισκοπότηρο και τσακώνεται για το φύλο των αγγέλων.
ΥΓ.: Ξαφνιάστηκαν και τα διεθνή μέσα ενημέρωσης με το αποτέλεσμα των εκλογών. Ο αρχισυντάκτης της «Εφημερίδας των Συντακτών» Γιώργος Τσιάρας (διεθνή) επέλεξε ως πιο εύστοχη (σωστά, κατά τη γνώμη μου) την επισήμανση της τουρκικής εφημερίδας Cumhuriyet, που έγραφε στο κεντρικό της άρθρο: «Η Αριστερά στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά κατακερματισμένη και ανίκανη να σχηματίσει ένα συμπαγές μέτωπο ενάντια στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα που προωθεί η Ν.Δ.».
Τάσος Παππάς
Εφημερίδα των Συντακτών (27.5.2023)
