Εμένα μου είχε συμβεί πριν από κάνα χρόνο. Χαζολογούσα στο τουΐτερ και είδα ένα τουΐ που έλεγε πάνω κάτω ότι σκατά τα είχε κάνει η κυβέρνηση με τον κορωνοϊό και τις παραφυάδες του και

ακόμη πιο σκατά τα είχε κάνει η επιτροπήτων λοιμωξιολόγων και ότι το λοκντάουν θα ήτανε σκληρό και θα δοκίμαζε ολoνών μας τα νεύρα και ασταδγιάλα τέλος πάντων.
«Πω, πω, ωραία τα λέει», σκέφτηκα και τσακ το πάτησα το φαβ.

Και ύστερα είδα ποιος τά ’λεγε!
Είχα πατήσει φαβ στον Ανδρέα Ψυχάρη.
Για να το πω κι αλλιώς, ο ρεπόρτερ Ξανθάκης είχε πατήσει φαβ στον γιο του Σταύρου Ψυχάρη και πρώην βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας.
Που ως εκείνη την ώρα, δεν είχα συμφωνήσει όχι στις μισές αναρτήσεις του, όχι σε μία στις δέκα, αλλά ούτε σε μία στις χίλιες.
Και το πάτησα το φαβ.
Όχι γιατί με υποχρέωσε κανείς, όχι από κομματικό πατριωτισμό, όχι από γλείψιμο, αλλά γιατί έτσι γούσταρα.