ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - Για οποιοδήποτε παράπονο ή σχόλιο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους zoornalistas στο email: zoornalistasgr@googlemail.com

Κυριακή 23 Ιουνίου 2013

Αποχαιρετισμός και μνήμες

Ο παππούς μου ξεκίνησε να δουλεύει στην Ελληνική Ραδιοφωνία σχεδόν με την έναρξη του Β' Παγκόσμιου Πολέμου. Το 1966, ως ραδιοσκηνοθέτης εξωτερικών μεταδόσεων με έβαλε μέσα στο πρώτο βαν εξωτερικών μεταδόσεων της ΕΙΡ και 4 χρόνια μετά στο υπερσύγχρονο τότε βαν των εξωτερικών τηλεοπτικών μεταδόσεων (ήταν τηλεσκηνοθέτης εξωτερικών μεταδόσεων).
Δεν ήταν μόνον αυτά που είδα. Μου έλεγε ιστορίες για το πώς χτίστηκε η ΕΙΡ-ΕΙΡΤ-ΕΡΤ, για το πώς φτιάχτηκαν σταθμοί, για μια σειρά ανθρώπων και γενεών της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης, για τους καλλιτέχνες που παρήλασαν από τα στούντιο, αλλά και για τις ηχογραφήσεις έργων μεγάλων Ελλήνων συνθετών.
Μου έλεγε για τα ευτράπελα αλλά και για τις στιγμές έντασης. Παράδειγμα όταν δύο αγωνιστές του..
ΕΑΜ μπήκαν επί κατοχής στο στούντιο στο Ζάππειο, εκφώνησαν επί τροχάδην μιαν αντιστασιακή προκήρυξη και έφυγαν. Ο παππούς και οι συνάδελφοι το έπαιξαν κορόνα γράμματα και έμειναν -γλίτωσαν γιατί οι ναζί θεώρησαν ότι δεν είχαν συμμετοχή στην επιχείρηση.
Ο παππούς μου, ο Ηλίας Διβόλης, ήταν ιδιαίτερα περήφανος για το γεγονός ότι συνέβαλε αποφασιστικά ο ίδιος στην κατασκευή και λειτουργία της πρώτης κεραίας εκπομπής τηλεοπτικού σήματος από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης. Παρακολουθούσε μέχρι που πέθανε το 1992 όχι μόνον τις εξελίξεις στο εσωτερικό της ΕΡΤ, αλλά και τις τεχνολογικές εξελίξεις. Με τις ιστορίες του για την ΕΡΤ με έκανε να γελάω ακόμη κι όταν ο ίδιος ήταν πια ακινητοποιημένος σε ένα κρεββάτι. Ο παππούς μου ευτυχώς πέθανε νωρίς. Ήταν καλό γι' αυτόν που δεν ζούσε στις 11 Ιούνη 2013. Δεν θα το άντεχε να βλέπει να ματαιώνονται κόποι γενεών...

Υ.Γ. Η προβολή του αγώνα της ΕΡΤ από το μπλογκ των εργαζομένων του ΑΠΕ-ΜΠΕ δεν προέκυψε από τα ανωτέρω συναισθήματα, αλλά από συνδικαλιστική και πολιτική επιλογή αλληλεγγύης προς τους εκεί εργαζόμενους (από τους οποίους γνωρίζω ελάχιστους). Από την πεποίθηση δηλ. ότι, αν πέσει η ΕΡΤ, τότε όλοι -και ιδιαίτερα εμείς- θα βρεθούμε σε πολύ πιο άσχημη μοίρα. Και χωρίς να είχε υπάρξει ο παππούς μου, πάλι την ίδια αντιμετώπιση θα είχα.
Σήμερα παραδίδω το μπλογκ στο νέο εκπρόσωπο, Κ. Θεοδωρακάκο, έναν έντιμο συνάδελφο με γνώση του αντικειμένου, στον οποίο εύχομαι καλό κουράγιο και τον οποίο θα στηρίξω με όλες μου τις δυνάμεις στο δύσκολο έργο που θα έχει μπροστά του. Εγώ θα γράφω πού και πού κανένα σχόλιο στο προσωπικό μπλογκ aperitta.blogspot.com. Ευχαριστώ και πάλι όλους.

Πέτρος Τσάγκαρης,
τέως εκπρόσωπος των εργαζομένων του ΑΠΕ-ΜΠΕ στο Μικτό της  ΕΣΗΕΑ