Τους βλέπεις στις τηλεοράσεις, τους ακούς στο ραδιόφωνο, τους διαβάζεις σε εφημερίδες και ιστοσελίδες. Αμετακίνητοι, μπαστακωμένοι, πολυλογάδες –συχνά συγκρουσιακοί. Είναι έκπληξη αν δεν τους δεις/ακούσεις/διαβάσεις τρεις τέσσερις φορές την εβδομάδα –καμιά φορά και πέντε έξι. Οι άνθρωποι δεν είναι απλώς πολιτικοί, δικηγόροι, παράγοντες, επιστήμονες ή, ακόμη, και συνδικαλιστές που έχουν άποψη για όλες τις επιστήμες και όλες τις δεξιότητες. Είναι ρόλοι! Ρόλοι θεατρικοί, κατά κανόνα κωμικοί –και ας μην το καταλαβαίνουν οι ίδιοι.
Είναι τόσο συχνές οι εμφανίσεις τους στα Μέσα, που σκέφτεσαι ότι, δεν μπορεί, έχουν υπογράψει συμβόλαια με εκδότες και καναλάρχες. Κανάλια και σταθμοί είναι προβλέψιμα όταν προαναγγέλλουν τα θέματά τους. Ξέρεις ποιους θα φιλοξενήσουν πάλι: τους γνωστούς «εξωτερικούς συνεργάτες» τους. Και δεν νοιάζονται που έχουν κάνει λούπα τούς φολοξενούμενούς τους και τους δίνουν βήμα ξανά και ξανά, σε κυκλική επαναλαμβανόμενη κίνηση. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ.
