• Ο Τραμπ τα βάζει με δημοσιογράφο που του κάνει ενοχλητικές ερωτήσεις και του αφαιρεί τη διαπίστευση από τον Λευκό Οίκο.
• (οκ, λένε ότι ο εν λόγω δημοσιογράφος είναι κιτρινούλης, αλλά και τι μ’ αυτό;)
• Ο Άδωνης στον αγαπημένο του ΣΚΑΪ επιτίθεται στην παρουσιάστρια της πρωινής εκπομπής και της λέει:.. Δεν θα με ρωτάτε τέτοια πράγματα, σας απαγορεύω – οκ τα λόγια του μπορεί να μην ήταν ακριβώς αυτά αλλά αποδίδουν το νόημα.
• Είναι πάντα σε δύσκολη θέση οι δημοσιογράφοι απέναντι στους πολιτικούς…
• Γιατί όμως;
• Οι πολιτικοί δεν έπρεπε να είναι αυτοί που θα ένιωθαν άβολα απέναντι στους δημοσιογράφους; Για συνέντευξη δεν πάνε; Ή μήπως πάνε για να πουν τα δικά τους χωρίς αντίλογο και να κάνουν το κομμάτι τους;
• Στην Ελλάδα ζούμε την απόλυτη στρέβλωση των ρόλων.
• Θυμάστε πώς είχαν αντιδράσει οι Έλληνες πολιτικοί συντάκτες όταν ένας συνάδελφός τους κυνηγούσε τον ΓΑΠ στο ξενοχοδοχείο του Νταβός όταν είχαμε μπει στο μνημόνιο για μια απάντηση;
• Λες και τους είχαν βρίσει την οικογένεια.
• Η στρέβλωση συνεχίζεται. Οι ρόλοι έχουν τουλάχιστον μπερδευτεί.
• Οι δημοσιογράφοι είναι για να ρωτάνε. Ό,τι θέλουν. Ακόμη και προβοκατόρικα. Αυτή είναι η δουλειά τους. Και καλεσμένος πολιτικός μπορεί να απαντήσει, να μην απαντήσει (που κι αυτό τελικά «απάντηση» είναι).
• Αν ο πολιτικός δεν γουστάρει την ερώτηση δεν έχει κανένα δικαίωμα να κάνει υποδείξεις στον δημοσιογράφο. Μπορεί να μην δεχτεί να του ξαναμιλήσει. Αλλά δεν μπορεί να τον φιμώνει.
• Και ο «αμήχανος» δημοσιογράφος τι κάνει όταν ο κάθε Αδωνης του λέει «δε θα με ρωτάς τέτοια πράγματα»; Έχει το επαγγελματικό κύρος και κουράγιο να πει: Αγαπητοί τηλεθεατές, ο «χ» δεν θέλει να απάντησει στην ερώτηση, οπότε μέχρι να την απαντήσει η ερώτηση παραμένει. Κυρίε «Χ» γεια σας… και να πάει στον επόμενο καλεσμένο ή θεμα;
• Γιατί οι δημοσιογράφοι δεν μποϊκοτάρουν τον Τραμπ; Ή τον Άδωνη, ή τον «χ» πολιτικό αν νιώθουν ότι τους προσβάλει;
• Εδώ μπαίνει η διαστρέβλωση των ρόλων, εδώ μπαίνει η σχέση της ιδιοκτησίας των ΜΜΕ με την «πολιτική» και εδώ μπαίνει και η ανυπαρξία της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
• Οι πολιτικοί κάνουν «καμαριέρες» τους δημοσιογράφους – προφανώς όχι όλους – γιατί απλώς μπορούν! Γιατί ξέρουν ότι δεν θα έχουν καμία συνέπεια. Γιατί ξέρουν ότι ακόμη και οι δύσκολες ερωτήσεις μπορεί να γίνουν ήπιες με κάποιο τηλέφωνο από τα κομματικά «ψηλά» στα μιντιακά «ψηλά».
• Κι έτσι από τα ψηλά… οι πολίτες μένουν με ενημέρωση στα ψιλά… Κι όποιος κατάλαβε, κατάλαβε.
• Όσο οι δημοσιογράφοι και πολιτικοί εμφανίζονται σαν «φιλαράκια» που τα λένε, κι όχι ως δύο «απέναντι» ρόλοι που έχουν σκοπό να ενημερώσουν την κοινωνία τόσο η δημοσιογραφία θα πηγαίνει κατά διαόλου και η πολιτική θα παραμένει ανεξέλεγκτη.
Γιάννης Καφάτος / viewtag
