ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ - Για οποιοδήποτε παράπονο ή σχόλιο μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους zoornalistas στο email: zoornalistasgr@googlemail.com

Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Mετά σας έχω τραπέζι!

Έτσι χτίζονται οι σχέσεις. Με τραπέζωμα και καλλιτεχνική πουτανιά

Το θέμα του Λούκου δεν το ξέρω καθόλου, γι αυτό δεν έχω πάρει θέση ούτε καν με ένα like στο Facebook, αλλά τη χαμένη τιμή του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ την ξέρω καλά (στο μουσικό κομμάτι βέβαια, όπου διακυβεύονται πολύ λιγότερα σε σχέση με το Φεστιβάλ Αθηνών). Και την ξέρω και από τις δύο πλευρές.
Αφορμή για τα παραπάνω το άρθρο του Δημήτρη Κανελλόπουλου για τη χαμένη τιμή του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ στην περίπτωση Λούκου. Θυμάμαι, τα χρόνια που έκανα μουσικό ρεπορτάζ, όταν πήγαινα με άλλους τότε συναδέλφους σε παράσταση γνωστού καλλιτέχνη και μας έλεγε «μετά σας έχω τραπέζι», δεν είχα το θάρρος να πω «όχι». Γιατί όντως, αν θες να είσαι κανονικός συντάκτης και όχι παρατρεχάμενος,.. δεν κάνει να είσαι παρών στο «μετά». Κι έτσι είχα γίνει τις φορές εκείνες ομοτράπεζος του κουτσομπολιού του καλλιτέχνη, του κύκλου των εκλεκτών του όπου αυτοθαυμαζόταν και έβριζε όλους τους άλλους. Και τι κάνεις τότε; Συναινείς, σιωπάς ή διαφωνείς και σε παίρνει ο διάολος; Γι' αυτό λοιπόν ένα «συγχαρητήρια» και ένα «καληνύχτα» στα καμαρίνια είναι αρκετό.
Δεν το είχα αυτό το θάρρος, λοιπόν, τα πρώτα χρόνια τουλάχιστον, και δεν το είχαν και πολλοί τότε συνάδελφοί μου. Στους λίγους που το είχαν, μπράβο. Αυτοί είναι οι αληθινοί δημοσιογράφοι του καλλιτεχνικού ρεπορτάζ. Γιατί αν αρχίσεις τα πάρε δώσε και τα τραπεζώματα, στο τέλος θα καταλήξεις ή φερέφωνο ή μπουλντόγκ. Αλλά και να μην καταλήξεις, ποιος σου λέει ότι θα τη γλιτώσεις εύκολα;
- διαβάστε ολόκληρο το κείμενο του Νίκου Μωραϊτη στο  e-tetradio