του Χρήστου Ξανθάκη
Ήταν ένα κουτσό, ένα κακόμοιρο, ένα συφοριασμένο τριήμερο. Όπου τρέχαμε όλοι και όλες για ψώνια την Παρασκευή το μεσημεροαπόγευμα, για να φορέσουμε ύστερα τα καλά μας για ένα γρήγορο ποτάκι (από τη μύτη βγήκε…), συν δυο-τρεις πενιές του Σάκη στο Λυκαβηττό (τ’ αυτάκια μας γανώθηκαν…), βάλε και ολίγη βασιλόπιτα (και που βρήκες το φλουρί, τι θα το κάνεις Μήτσο;), για να πέσει σιγή ασυρμάτου στις δύο το πρωί. Εκεί όπου ΠΑΣΟΚ (επί ΠΑΣΟΚ του Κατσιφάρα, όχι του Παπαθεμελή), κανονικά πέρναγες την τελευταία στρώση του μέηκαπ φιλενάδα, για να βγεις απαστράπτουσα στις μεγάλες πίστες. Καταραμένε κορωνοϊέ, τα καλύτερά μας χρόνια τα ξεφτίλισες…
Ήταν ένα τριήμερο δίχως φωνές, κακό και φασαρία,
δεν είχε καν τα βρισίδια των Χριστουγέννων όταν την είχε πέσει το
χριστεπώνυμο πλήθος στον Ηλία Μόσιαλο και αν είχαν πιάσει οι μισές έστω
απ’ τις κατάρες δεν θα βρίσκαμε ούτε τα κομβία των υποκαμίσων του. Τότε ο
υπουργός άνευ Αρμοδιοτήτων είχε βγει λάβρος, όπως επίσης και η Πρώτη
Γυναίκα που πάτησε το πόδι της σε συνεδρίαση της Ιεράς Συνόδου. Μάταιος
κόπος όμως, δεν μεταπείσθηκε και δεν ζήτησε συγγνώμη ο κύριος καθηγητής. Και ύστερα σου λέει να έχεις εμπιστοσύνη στους αγγλοθρεμένους...
Ήταν ένα τριήμερο του βωβού τρόμου, με τα κρούσματα να συσσωρεύονται κατά δεκάδες χιλιάδες
και την επιδημία να απλώνει τα νύχια της στο Λεκανοπέδιο της Αττικής.
Και χθες Κυριακή που φάνηκε να κοπάζει το κακό ήταν μάλλον γιατί
ξεμείναμε από τεστ και βγήκανε σχεδόν νορμάλ τα νούμερα. Ίσως να πήρανε
και μια αναπνοή τα συνεργεία που τρέχουνε σαν παλαβά τόσες βδομάδες. Στα
σημεία, πάντως, που τεστάρεται ο κοσμάκης δωρεάν, το πάρτυ καλά κρατεί.
Παραμονή Πρωτοχρονιάς η ουρά έφτανε από το Κέντρο Υγείας της Λεωφόρου
Αλεξάνδρας ως το ύψος της Ασκληπιού. Κι εδώ είναι που θυμάται κανείς τη
Μαρία Αντουανέτα και το «δεν έχουν ψωμί, ας φάνε παντεσπάνι»:
Δεν μπορούν να περιμένουν σαν τα ζαγάρια στην ουρά; Ας πληρώσουν 60 ευρώ για να κάνουν τεστ σε ιδιωτικά κέντρα!
Γίνεται κι αλλιώς δηλαδή; Δεν ξέρω από πού κρατάει η καταγωγή του υπουργού Πλεύρη, αλλά ο άνθρωπος αντιστάθηκε σαν μπαρουτοκαπνισμένος Μανιάτης απέναντι στις πιέσεις για δωρεάν τεστ. Τι Μανιάτης, δηλαδή, σαν Σουλιώτης πολεμιστής, μην σου πω και σαν νέος Παπαφλέσσας. Βοήθησε και ο υπουργός άνευ Αρμοδιότητων, δεν λέω, που κατηγόρησε όσους ζητάνε δωρεάν τεστ ότι θέλουν να μας βυθίσουν στη δίνη των Μνημονίων, αλλά και πάλι οι πλάτες του κυρ Θάνου το ξέρουν τι βάρος σήκωσε. Βουνό ολόκληρο από παράπονα και γκρίνιες, ούτε καν ο δόλιος ο Άτλας τέτοιο φορτίο. Και κουβέντα δεν είπε!
Όχι, ας τόλμαγε να μιλήσει, έρχεται αμέσως ο αντίλογος. Ας τόλμαγε να
βγάλει κουβέντα και να πει ένα φωνήεν έστω, ένα σύμφωνο έξω απ’ το
«χαρτάκι» που παίρνει απ’ το Μαξίμου. Με το πρώτο «κιχ», θα έβλεπε την πόρτα της εξόδου και μάλιστα διόλου τιμητικά.
Γιατί έφυγε κι ο Κικίλιας, αλλά αμέσως βρήκε μια καλή δουλειά να πετάει
τάπες σε βαρέλια. Ενώ ο Πλεύρης, το πολύ πολύ να επιστρέψει στο
πουργατόριο της πολιτικής απ’ όπου ανεσύρθη στο πλαίσιο του καλού αγώνα
κατά τον συμμοριτών. Το ρεπορτάζ των τελευταίων ημερών (βλέπε Βασίλης
Σκουρής) υπογραμμίζει τη μαγική λέξη για τον υπουργό:
Αναλώσιμος!
Και έχω την υποψία ότι δεν αφορά σε ρόλο συμπρωταγωνιστού του Σταλόνε, στον γνωστό κύκλο ταινιών…
