Τι έφερε τη ΝΔ στην εξουσία το καλοκαίρι του 2019; Οι υποσχέσεις της προς τον κόσμο ότι τα πράγματα θα ξαναμπούν στη θέση τους και θα επουλωθεί το τραύμα που προκάλεσε στη χώρα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Ο αντικειμενικός παρατηρητής, βέβαια, θα επισήμαινε ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν αποδείχτηκε και ακραιφνώς..
αριστερή. Την αστική δημοκρατία υπηρέτησε, με σοσιαλδημοκρατικές παρεμβάσεις σε πολύ συγκεκριμένους τομείς. Όμως, υπεράσπισε τα κατώτερα στρώματα του πληθυσμού και κυρίως, έβγαλε τη χώρα από τη δυσμενή κατάσταση των μνημονίων, αφήνοντας και ένα μαξιλάρι δημοσιονομικής ασφάλειας. Εξαιρετική επίδοση για τις συνθήκες που επικρατούσαν όταν ανέλαβε.
Αυτά βέβαια δεν συγκίνησαν και τόσο τους νοσταλγούς της ισχυρής Ελλάδας του χρηματιστηρίου, τους νοικοκυραίους και τους επανακάμψαντες στην κανονικότητα του κέντρου έξω-δεξιούς πατριώτες, αλλά και τους ‘τυφλούς’ οπαδούς του αστικού μοντέλου, που ανατρίχιαζαν και μόνο με τη φράση ‘πρώτη φορά αριστερά’. Έτσι, βάσει συγκεκριμένων προσδοκιών, επέστρεψε η εξουσία στους ‘κανονικούς ιδιοκτήτες’ της, που αυτή τη φορά αυτό-χρίστηκαν κεντρώοι.
Μέσα σε 6 μήνες από την ανάληψη της εξουσίας (8/7/2019-8/1/2020) οι προσδοκίες αυτές έχουν ήδη διαψευστεί για τα καλά, παρότι όσοι τις πίστεψαν κάνουν ακόμη πως δεν καταλαβαίνουν.
Οι νοικοκυραίοι είδαν επιχειρήσεις της αστυνομίας για την εμπέδωση του νόμου και τάξης, κυρίως σε καταλήψεις αλλά και στους δρόμους, παράλληλα όμως με σοβαρές καταγγελίες για καταπάτηση συνταγματικά κατοχυρωμένων ελευθεριών και δικαιωμάτων των πολιτών. Το κοινό έγκλημα όμως καλά κρατεί στα πολύπαθα Εξάρχεια, πράγμα που οδηγεί σε πρωτόγνωρες σχετικές διαδηλώσεις.
Οι νοικοκυραίοι πλήττονταν από την ‘αλλοίωση της φυσιογνωμίας του έθνους’ από κατά τόπους υπερβολικό αριθμό προσφύγων. Σήμερα, όμως η διαχείριση του προσφυγικού έχει χειροτερέψει πολύ, διακρίνεται εύκολα η αρχική ανυπαρξία σχεδίου, αλλά υπάρχει και έντονη προσπάθεια να διακριθούν μετανάστες από τους πρόσφυγες, σαν να μην ζούνε όλοι την ίδια δυστυχία. Σε κάθε περίπτωση η απανθρωπιά είναι διάχυτη.
Οι προσδοκίες των φιλελεύθερων αστών έχουν επίσης διαψευστεί, όχι μόνο λόγω κάποιων ακραίων πρακτικών της αστυνομίας που έχουν έρθει στο φως της δημοσιότητας, αλλά και λόγω ακροδεξιάς ρητορικής. Επιπλέον σύσσωμος ο Τύπος, αλλά και η τηλεόραση, διακρίνονται για την φιλοκυβερνητική τους τοποθέτηση, αφού κατάφεραν να ξεφορτωθούν την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Οι φιλελεύθεροι έχουν επίσης απογοητευθεί ιδιαίτερα λόγω των πάμπολλων κρουσμάτων αναξιοκρατίας στη στελέχωση δημοσίων οργανισμών, κρουσμάτων που σε πολλές περιπτώσεις δημιούργησαν θυμηδία. Οι ’ημέτεροι’ πλημύρισαν τα πάντα με θεσμοθέτηση αποζημιώσεων και αμοιβών προκλητικών για μια χώρα που μόλις βγήκε από το βάραθρο της χρεωκοπίας.
Οι πολλοί ψηφοφόροι της νέας κυβέρνησης, μεσοαστοί και πλούσιοι, που ανέμεναν ‘άνοιγμα’ της οικονομίας, φορο-ελαφρύνσεις και αβαντάρισμα της επιχειρηματικότητας, προσπαθούν να δικαιολογήσουν το ξεφούσκωμα των προσδοκιών τους παραπέμποντας σε μελλοντικό χρονικό ορίζοντα. Η αδήριτη πραγματικότητα είναι η πτώση της απασχόλησης και κυρίως της βιομηχανικής παραγωγής (-8% το Νοέμβριο 2019), ο μηδενισμός των δημοσίων επενδύσεων στο νέο προϋπολογισμό, αλλά και η εκκωφαντική καθυστέρηση της επένδυσης-σύμβολο του Ελληνικού για την οποία τόσα μεγάλα λόγια είχαν ειπωθεί και τόσες κατηγορίες εκτοξευθεί από την τότε αξιωματική αντιπολίτευση. Η χειρότερη απογοήτευση όμως έχει έρθει για τους ‘πατριώτες’. Εδώ, καταρχάς μιλάμε για υποκρισία εξωφρενικών διαστάσεων όσο αφορά τη συμφωνία των Πρεσπών. Η ΝΔ, κατά πολλούς, κέρδισε τις εκλογές υπερθερμαίνοντας την πατριδολαγνεία, πριμοδοτώντας την άγνοια της Ιστορίας, και αφήνοντας το θυμικό και την εθνικιστική προπαγάνδα να κάνουν τη δουλειά τους. Η σημερινή κυβέρνηση αντί να ξαναδιαπραγματευτεί, να μην αναγνωρίσει τετελεσμένα, να παλέψει για τη μια και μοναδική εις τους αιώνας των αιώνων Μακεδονία, τιμά τη συμφωνία – άκουσον, άκουσον!
Το νεώτερο χτύπημα στην εθνική υπερηφάνεια δε, αποτελεί η εμφάνιση της Ελλάδας ως φτωχού συγγενή, yes-man και χώρας-αποικίας στο Λευκό Οίκο. Το πρόβλημα δεν είναι όμως μόνο εικόνας, αλλά και ουσίας δηλαδή ορατών κινδύνων περί τα εθνικά μας θέματα, μιας και στήριξη κανενός είδους δεν πήραμε από τον πλανητάρχη, παρότι εμφανιστήκαμε ως βασιλικότεροι του βασιλέως ναρκοθετώντας τις σχέσεις μας με το Ιράν. Απαξίωση…
Αν σε 6 μόλις μήνες έχουν σημειωθεί τέτοιες αποτυχίες στους περισσότερους τομείς της κυβερνητικής πολιτικής, πως να περιμένει κανείς ολοκλήρωση τετραετίας ; Έχει αρχίσει σιγά-σιγά να γίνεται αντιληπτό, λοιπόν, ότι η προηγούμενη κυβέρνηση έκανε δουλειά ουσίας και ότι η χώρα ‘κρατιέται’ ακόμη λόγω εκείνης της δουλειάς. 6-8 μήνες ακόμη είναι αρκετοί για να αποκαλυφθεί πλήρως ολόκληρο το παραμύθι που είχε κατασκευασθεί και πουληθεί στον κόσμο από τους υποψήφιους κυβερνήτες της ΝΔ τον Ιούνιο 2019.
Ήδη, έχει αρχίσει δειλά-δειλά ο ‘μέσος’ Έλληνας τις δεύτερες σκέψεις του τύπου: ‘μήπως η προηγούμενη κυβέρνηση δεν ήταν και τόσο κακή όσο την παρουσίαζαν;’ που σε μικρό βάθος χρόνου δεν είναι καθόλου δύσκολο να φτάσουν στο: ‘μήπως να της ξαναδοθεί η ευκαιρία να κυβερνήσει διορθώνοντας τα λαθάκια της;’. Ας μη ξεχνάμε ότι διαχρονικά η συντηρητική παράταξη στην Ελλάδα δεν ήταν ποτέ πλειοψηφία.
