Η μάχη (και το λάθος) του Τσίπρα με τους μιντιάρχες

«Παρασυρθήκαμε σε μια λογική μετωπικής σύγκρουσης με τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ, από ένα αίσθημα δικαιοσύνης, αλλά και οργής»

Στο βιβλίο του Αλέξη Τσίπρα υπάρχει και κεφάλαιο που αναφέρεται σε μια από τις πιο πολυσυζητημένες πτυχές της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, αυτή των τηλεοπτικών αδειών. Στο σχετικό κεφάλαιο με τίτλο «Το μακρύ ταξίδι» ο Τσίπρας αναφέρεται στο σύστημα διαφθοράς και διαπλοκής στην Ελλάδα την οποία μάλιστα παρομοιάζει με Λερναία Ύδρα της οποίας όχι μόνο έπρεπε να κοπούν τα κεφάλια αλλά να καυτηριαστούν κιόλας οι πληγές. 
Παρά τη διαπίστωση που κάνει για την διαπλοκή, ο Τσίπρας δεν λέει αν πέτυχε ή γιατί απέτυχε, αλλά παραθέτει απλώς γεγονότα και συναισθήματα. Από τη μάχη με τους καναλάρχες αναφέρεται μόνο στον Σταύρο Ψυχάρη σε σχέση με τη γνωστή συνάντησή του παρουσία της γάτας Ιμαλαϊων στο σπίτι της συνεργάτιδάς του Ζωής Χαλιδιά (αποκαλύπτει το όνομα). Ο Ψυχάρης δεν μπορεί ούτε να επιβεβαιώσει ούτε να διαψεύσει τις μεταξύ τους συνομιλίες αφού δεν είναι εν ζωή πλέον, αλλά όσα καταγράφει ο πρώην πρωθυπουργός πρέπει να αντιμετωπιστεί ως κομμάτι της ιστορίας. Δεν αναφέρεται σε άλλον «αντίπαλο» καναλάρχη επιχειρηματία, ενώ η αναφορά στον άλλο ισχυρό της εποχής επιχειρηματία Μπόμπολα, γίνεται με αναφορά του ονόματος του εκδοτικού συγκροτήματος «Πήγασος» και όχι στο πρόσωπο.
Ο Αλέξης Τσίπρας θεωρεί ότι καλώς δόθηκε με απόφασή «του» η μάχη με τους καναλάρχες οι οποίοι έπρεπε να επιτέλους να πληρώσουν. Αλλά τη γενική του απόφαση για αυτή τη μάχη, φαίνεται να επηρέασε και να νόθευσε η άποψη του φίλου του και υπουργού Νίκου Παππά, ο οποίος τον έκανε να πιστέψει («γιατί ίσως ήθελε να πιστέψει» όπως χαρακτηριστικά γράφει) ότι έπρεπε να δημοπρατηθούν τέσσερις τηλεοπτικές άδειες.

Γράφει ο πρώην πρωθυπουργός για τις ευθύνες, χρησιμοποιώντας πρώτο πληθυντικό πρόσωπο «Το λάθος μας ήταν ότι παρασυρθήκαμε σε μια λογική μετωπικής σύγκρουσης με τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ, από ένα αίσθημα δικαιοσύνης , αλλά και οργής, για την κακοποίηση από την πλευρά κάποιων από αυτούς της ενημέρωσης και της αλήθειας. Και η οργή ακόμη και αν σε πνίγει το δίκιο, δεν είναι καλός σύμβουλος στη ζωή και πολύ περισσότερο στην πολιτική. Κι αυτό το λάθος το ακολούθησε για τους ίδιους λόγους και ένα δεύτερο: η διαδικασία του διαγωνισμού ήταν επιδεικτικά επιθετική. Θυμόμαστε όλοι τις εικόνες με τους ιδιοκτήτες καναλιών κλεισμένους στο κτίριο της Γενικής Γραμματείας Ενημέρωσης , χωρίς κινητά, με φαγητό delivery κλπ, να κονταροχτυπιούνται για τις τηλεοπτικές άδειες».

Στο ίδιο κεφάλαιο υπάρχει μια φευγαλέα αναφορά στον επιχειρηματία Χρήστο Καλογρίτσα, για τον οποίο ο Τσίπρας λέει, ότι έκανε την μοναδική παρέμβαση στο θέμα των αδειών, για να ζητήσει να πεταχτεί εκτός. Η αποπομπή Καλογρίτσα την εποχή εκείνη έγινε γιατί δεν μπορούσε να ανταποκριθεί οικονομικά, αλλά για να μιλά ο Αλέξης Τσίπρας για παρέμβαση κάτι θα έχει στο μυαλό του.