«…αυτό είχε σαν συνέπεια την απόλυσή μου από το “Φως”. Αιτία η συνέντευξη που πήρα από τον Μίμη Παπαϊωάννου, για λογαριασμό του περιοδικού “Αθλητικά Χρονικά”, την οποία πρόβαλε και στο εξώφυλλο. Ήταν η πρώτη συνέντευξη που έδινε ο Παπαϊωάννου και αυτό προκάλεσε την μήνη του αρχισυντάκτη του “Φωτός” Γιάννη Χιωτάκη. «Είχες τέτοια συνέντευξη και δεν μου την έφερες;» είπε οργισμένος. Του εξήγησα ότι μου την είχε αναθέσει ο αρχισυντάκτης μου στο περιοδικό Γ. Μωραΐτης και ότι εκεί ήμουν ο διαπιστευμένος στην ΑΕΚ, αλλά δεν δέχτηκε κουβέντα και με απέλυσε. Μου ζήτησε μάλιστα να επιστρέψω την ταυτότητα της εφημερίδας. Μόλις την πήρε, την κατέστρεψε αφού πρώτα ξήλωσε τη φωτογραφία και μου την έδωσε». Αυτά έγραφα στην πρώτη ανάρτησή μου στο site syntaktisylis, με τίτλο «Από τη Φιλαδέλφεια στο αθλητικό ρεπορτάζ». Τώρα - 63 χρόνια από τότε -, με τη συνδρομή της Εθνικής Βιβλιοθήκης μπορώ να πω περισσότερα.
Ενώ το αρχείο μου περιλαμβάνει αρκετά τεύχη των “Αθλητικών Χρονικών”, έλειπε αυτό του Νοεμβρίου 1962 με τη συνέντευξη που προκάλεσε τη μήνη του αρχισυντάκτη της εφημερίδας. Συνεντεύξεις πιο σωστά, αφού παρουσίαζα τα νέα μεταγραφικά αποκτήματα της ΑΕΚ Μίμη Παπαϊωάννου, Μανώλη Κανελλόπουλο και Ιμπραήμ Χάμπτι Μάγκραμπι. Τελικά βρήκα το τεύχος στην Εθνική Βιβλιοθήκη* και συμπληρώνω την ανάρτηση.
Το ενδιαφέρον της συνέντευξης Παπαϊωάννου ήταν η αποκάλυψη ότι ο τότε εκλέκτωρ της Εθνικής Νέων Κλεάνθης Μαρόπουλος – παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, προπονητής και μετέπειτα παράγων της ΑΕΚ -, τον είχε εντοπίσει στην ομάδα της Βέροιας αλλά σκόπιμα δεν τον καλούσε στο αντιπροσωπευτικό συγκρότημα. Φοβόταν ότι θα τον ανακάλυπταν τα «λαγωνικά» και άλλων συλλόγων, κι’ αυτό θα δυσκόλευε την μεταγραφή του στην ΑΕΚ.
Στο εξώφυλλο οι τρεις παρουσιαζόμενοι πηδούν για κεφαλιά, διεκδικώντας τη μπάλα που έριχνα εγώ με το χέρι, μέχρι να «πιάσει» το σωστό στιγμιότυπο ο Δημήτρης Φλώρος από τους Ηνωμένους Φωτορεπόρτερς.
* Η αναζήτηση στα πριν από 60τόσα χρόνια τεύχη του περιοδικού, ξύπνησε αναμνήσεις από τα χρόνια της αθωότητας· βρήκα θέματα που σήμερα θα ήταν αδιανόητο ότι μπορούσαν να γίνουν αντικείμενο ρεπορτάζ. Δυο χαρακτηριστικά: «ποιοι αθλητές είναι αρραβωνιασμένοι» και «ποιοι ποδοσφαιριστές έχουν αυτοκίνητο». Οι «εποχούμενοι», ιδιοκτήτες Ι.Χ. τότε ήταν λίγοι κι ακόμη λιγότεροι οι ποδοσφαιριστές· μετρημένοι στα δάκτυλα…
** Το ποδόσφαιρο ήταν ερασιτεχνικό, ακόμη και για τους παίκτες των μεγάλων ομάδων. Και οι των «μικρών ομάδων» προσδοκούσαν ότι η μεταγραφή σε μια από τις «μεγάλες», έδινε ελπίδες επαγγελματικής αποκατάστασης. Θα εύρισκαν δουλειά.
