Υπάρχουν στιγμές που ένα μικρό μαγαζί σε ένα νησί γίνεται κάτι πολύ περισσότερο από χώρος εστίασης∙ γίνεται βήμα πολιτικής στάσης, αξιοπρέπειας και αντίστασης. Η Αξιώτισσα στη Νάξο, εδώ και 26 χρόνια, δεν διάλεξε τον εύκολο δρόμο της «ουδετερότητας» και του «να κοιτάμε τη δουλίτσα μας». Αντίθετα, επέλεξε τη δύσκολη, μα και ουσιαστική πορεία: να σταθεί δημόσια απέναντι στη φρίκη του πολέμου, να υψώσει φωνή ενάντια στη γενοκτονία στην Παλαιστίνη, να στηρίξει την κοινωνική δικαιοσύνη.
Η πρόσφατη στοχοποίηση της ταβέρνας από τουρίστες, και η συνέχεια με το δημοσίευμα της Daily Mail που άνοιξε τον δρόμο σε μαζικές διαδικτυακές επιθέσεις, συκοφαντίες και απειλές, δεν είναι απλώς μια «παρεξήγηση». Είναι το αποτύπωμα του πώς η πολιτική και οι γεωπολιτικές συγκρούσεις διαπερνούν κάθε πτυχή της ζωής μας. Ακόμα και σε ένα τραπέζι με φαγητό στη Νάξο.
Η στάση της Αξιώτισσας δεν είναι «αντισημιτισμός», όπως κάποιοι βιαστικά και σκόπιμα την κατηγόρησαν. Είναι καθαρή καταγγελία ενός εγκλήματος που διεθνώς αναγνωρίζεται: της κατοχής, της καταπίεσης και της σφαγής αμάχων. Είναι η φωνή που συναντά τις χιλιάδες φωνές Ισραηλινών πολιτών που κατεβαίνουν στους δρόμους ενάντια στην πολιτική Νετανιάχου και Γκαλάντ.
Το γεγονός ότι μια παρέα τουριστών θεώρησε «δικαίωμά» της να σκίσει αυτοκόλλητο σε ξένο χώρο, να βρίσει τους ιδιοκτήτες και να επιχειρήσει να φύγει απλήρωτη, είναι το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποικιοκρατικής νοοτροπίας. Έρχονται σαν πελάτες αλλά φέρονται σαν κύριοι∙ απαιτούν να σιωπήσεις, να κατεβάσεις το κεφάλι, να απολογηθείς. Και όταν δεν το κάνεις, σε στοχοποιούν με διεθνή εκστρατεία σπίλωσης.
Μα η Αξιώτισσα δεν κατεβάζει το κεφάλι. Και δεν είναι μόνη. Το κύμα αλληλεγγύης που ξεσηκώθηκε σε όλη την Ελλάδα και την Ευρώπη δείχνει ότι η κοινωνία αναγνωρίζει τη διαφορά ανάμεσα στο μίσος και την αλήθεια, ανάμεσα στη ρατσιστική προπαγάνδα και την υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής.
Η ιστορία αυτού του μικρού μαγαζιού είναι μια μικρογραφία της μεγάλης εικόνας: η σωστή πλευρά της ιστορίας δεν είναι ποτέ άνετη. Δεν είναι καναπές. Είναι μάχη, με κόστος και κινδύνους. Η Αξιώτισσα επέλεξε συνειδητά να πληρώσει αυτό το τίμημα. Και γι’ αυτό σήμερα χιλιάδες άνθρωποι λέμε απλά και καθαρά:
Με την Αξιώτισσα. Για την αξιοπρέπεια. Για τη δικαιοσύνη. Για τη ζωή.
