Πάμε στα ρεπορτάζ πρώτα.
Ξεκινώ με την “Εστία” της περασμένης Κυριακής και τον ξεκάθαρα σπλάτερ τίτλο της:
“«Λουκέτο» σε 1.543 τράπεζες-ΕΛΤΑ, σχολεία και ειρηνοδικεία στην Περιφέρεια!”Για τους λάτρεις της αριθμολογίας, άμα το κατσαβιδιάσεις λίγο αυτό το 1.543 μας κάνει 1453, τη χρονιά δηλαδή που έπεσε η Βασιλεύουσα στα χέρια των Τουρκαλάδων και μας προέκυψαν τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς και βίαιου αποχωρισμού από την πατρίδα μας την Ευρώπη.
Επίσης, θα ήθελα να σημειώσω ότι δεν χρειάζεται να μας αποκαλείτε “Περιφέρεια”, το Επαρχία δεν είναι προσβλητικό, από εκεί βαστάμε και για τα χώματά μας είμαστε περήφανοι.
Δεν είναι η Επαρχία το πρόβλημα, ο επαρχιωτισμός είναι.
Και θα τον απαντήσετε πιο συχνά στη Σκομπία…
Αλλά ας προχωρήσουμε στη συνέχεια.
Στο εξόχως ανησυχητικό δημοσίευμα της εφημερίδας trikkipress (πατρίδα μου), που αναπαράγω δια της ιδιαιτέρως δημοφιλούς σε κάθε δημοσιογράφο (συγγνώμη λειτουργό του Τύπου) μεθόδου του κόπυ πάστε:
“Αντιδράσεις έχει προκαλέσει στα Άγραφα το ΦΕΚ 2161/06-05-2025, που υποχρεώνει τους εργαζόμενους σε καφενεία και επιχειρήσεις τροφίμων να παρακολουθήσουν σεμινάριο Υγιεινής και Ασφάλειας Τροφίμων του ΕΦΕΤ, με κόστος 110 ευρώ ανά άτομο.
Όπως δήλωσε και στο topontiki, ο Αλέξανδρος Καρδαμπίκης δήμαρχος Αγράφων, «πρόκειται για ένα μέτρο που είναι άδικο και ανεφάρμοστο. Δεν μπορείς να εξισώσεις μια γιαγιά που ψήνει 5 καφέδες την ημέρα σε ένα χωριό 20 κατοίκων, με ένα μαγαζί εστίασης στο Καρπενήσι ή στην Αθήνα. Η κυβέρνηση ζητά από ηλικιωμένους ή αγράμματους κατοίκους που δεν ξέρουν καν να χρησιμοποιούν κάρτα, να γίνουν επιχειρηματίες της ψηφιακής εποχής. Για παράδειγμα, η υποχρεωτική εγκατάσταση POS μπορεί να φαίνεται απλό μέτρο για την πόλη, αλλά στα χωριά είναι ανέφικτο»”.
Και το κλείνω με απόσπασμα άνιωθου άρθρου σε εφημερίδα υψηλού κύρους, όπου διάβασα, μεταξύ άλλων, τα εξής:
“Τα ΕΛΤΑ είναι μια οικονομική μονάδα που έχει μετατραπεί στο συλλογικό φαντασιακό στο σήμα που συνδέει το κέντρο με τα ακρότατα σημεία της περιφέρειας, ανεξαρτήτως κόστους”.
Η Επαρχία, λοιπόν.
Όχι μόνο της αφαιρείς κάθε είδους υπηρεσίες και πάσης φύσεως οργανισμούς, όχι μόνο της φορτώνεις βάρη οικονομικά απ’ το πουθενά, αλλά φτάνεις πλέον στο σημείο να απαιτείς την εγκατάλειψή της λόγω κόστους.
Σήμερα είναι τα “ακρότατα σημεία”, αύριο θα είναι τα “δύσβατα”, μεθαύριο τα “προβληματικά”, γάμησέ τους μωρέ τους μαλάκες, τόσοι και τόσοι συγγενείς τους έχουν κατέβει στην Αθήνα, γιατί να μην κατέβουν κι αυτοί;
Γιατί να μη θρέψουν κι ετούτοι το τέρας των πέντε εκατομμυρίων, ο μισός πληθυσμός της χώρας σε μια πόλη, πουθενά στον κόσμο δεν γίνεται αυτό.
Γιατί να μη συνεισφέρουν στην πυραμίδα της…
Και ναι παιδάκια πυραμίδα είναι, δεν είναι τίποτε άλλο.
Σαν εκείνο το περιβόητο το “αεροπλανάκι” των έιτιζ, όπου μαζευόσαντε δέκα γίδια σ’ ένα σπίτι και έβαζε ο καθείς κάποιο συμφωνημένο ποσό στο τραπέζι και τα ‘παιρνε ο ένας εξ αυτών κι έλεγε “άντε και αντίο θα σας δω στο πλοίο” και ύστερα ψάχνανε άλλα κορόιδα να μπούνε στο κόλπο, μου είχαν πει να συμμετέχω κι εγώ και δεν πήγα.
Έτσι και στην Αθήνα, ένα πράγμα.
Όσο τροφοδοτείται με φρέσκο κρέας από την Επαρχία, θα μπορεί να δουλεύει απρόσκοπτα το συστηματάκι Οικοδομή και Σέρβις, όπως δούλεψε για δεκαετίες ολόκληρες από την εφεύρεση της αντιπαροχής και δώθε.
Και από ανταπόδοση μηδέν, εννοείται ρε φίλε, δεν θα μας αναγκάσουν τα βλαχαδερά να βάλουμε το χέρι στην τσέπη, όταν έχουμε να τρέξουμε φουτουριστικά πρότζεκτς όπως το Ellinikon ή το fifteen minute city.
Θέλουν να επιβιώσουν;
Ας έρθουν να συνεισφέρουν τον οβολό τους και τη σάρκα τους στην πυραμίδα των Αθηνών.
Δεν θέλουν;
Ας κάτσουν στα χωριά τους, να περιμένουν τον Άγιο Πέτρο.
Ή τον Βελζεβούλη, δεν κρίνω…
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost (2011.2025)
