Στην 52η επέτειο από την κορυφαία στιγμή του αντιδικτατορικού αγώνα, την εξέγερση του Νοέμβρη του ΄73, ακόμα και η πιο μικρή συμβολή στη διατήρηση της ιστορικής μνήμης είναι απαραίτητη όχι για το παρελθόν αλλά για το μέλλον αυτού του τόπου.
Για να αντισταθούμε στην παραποίηση, τη διαστρέβλωση και την εντεινόμενη προσπάθεια να ξαναγραφτεί η ιστορία.
Όσο απομακρυνόμαστε από τα γεγονότα της εξέγερσης, φαίνεται ότι είναι μεγαλύτερη η ανάγκη να επιστρέφουμε σε αυτά, προσπαθώντας να κρατήσουμε εικόνες, ήχους και μαρτυρίες, από κείνες της μέρες της εξέγερσης.
Γιατί εκείνες τις μέρες όσοι και όσες συμμετείχαν εξυψώθηκαν στο «εμείς» και άφησαν πίσω το «εγώ».
Βίωσαν την χαρά της ελευθερίας, της αυτοοργάνωσης, της αλληλεγγύης και της ελπίδας.
Και άφησαν «μια μαγιά να αναπλάθει το ψωμί που τρώνε οι Έλληνες», όπως γράφει ο ποιητής.
Ελάχιστη συμβολή στην προσπάθεια διατήρησης της ιστορικής μνήμης το βραβευμένο πλέον ντοκιμαντέρ του Δήμου Χαλανδρίου «Εμείς, όχι εγώ», με τους πρωταγωνιστές της εξέγερσης, το οποίο προβάλλεται στα σχολεία της πόλης μας, στην επέτειο του ματωμένου Νοέμβρη του ’73.
Στη φωτό: Ο δήμαρχος Χαλανδρίου Σίμος Ρούσσος καταθέτει στεφάνι στην τσακισμένη πύλη του Πολυτεχνείου, στην 50η επέτειο της εξέγερσης, συνοδευόμενος από τον αντιδήμαρχο Δημήτρης Χριστουλάκης που έζησε την εξέγερση, συνελήφθη και βασανίστηκε άγρια, ενώ είναι και ο άνθρωπος που μετέφερε την τσακισμένη από το τανκ πύλη, στο χώρο του Πολυτεχνείου, από την Πολυτεχνειούπολη Ζωγράφου όπου είχε παραπεταχτεί.
