Άκουσα, διάβασα, είδα ένα σωρό δηλώσεις αυτές τις μέρες, τις όχι και τόσο ευχάριστες για όλους και όλες μας. Δικαιολογίες, κατηγορίες, διακηρύξεις, ευχολόγια απ’ όλα είχε ο μπαξές. Θα σταθώ όμως σε δύο δηλώσεις που έγιναν κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου, αφού είχε καταλαγιάσει κάπως ο ορυμαγδός των πρώτων..
εικοσιτετραώρων. Η πρώτη ήταν από τον υπουργό Μεταφορών και Υποδομών Χρήστο Σπίρτζη που έλεγε:
«Δεν υπάρχει νόμιμη άδεια σε μηδέν απόσταση από την παραλία και τον αιγιαλό, θα ελεγχθούν όλες οι οικοδομικές άδειες. Είκοσι έξι συμπολίτες μας κάηκαν γιατί υπήρχε μια μάντρα στο Μάτι. Όπου χρειαστεί θα γκρεμιστούν, είναι βέβαιο ότι θα χρειαστεί.»Και η άλλη από τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας Σωκράτη Φάμελλο, που σημείωνε:
«Δεν μπορούμε πλέον να συντηρούμε φαινόμενα καταπάτησης της δασικής νομοθεσίας σε περιοχές προστασίας, όπως είναι τα ρέματα, οι περιοχές Natura, τα αισθητικά και περιαστικά δάση, οι εθνικοί δρυμοί. Υπάρχουν συνταγματικές προβλέψεις ώστε να μην επιτρέπεται καμία αυθαιρεσία. Ως κυβέρνηση έχουμε ήδη αποδείξει την πολιτική μας βούληση με την κατεδάφιση των αυθαίρετων καταστημάτων στο Σχοινιά και με την εφαρμογή των δασικών χαρτών».Με δυο λόγια, μπουλντόζες! Και μακάρι τα λόγια να γίνουν πράξεις, γιατί αλλιώς θα ξαναζήσουμε τον τρόμο και τη φρίκη. Μακάρι να μπούνε μπροστά τα μηχανήματα και να γκρεμίσουν αυτή τη φορά αντί να χτίσουν. Μακάρι να διαλύσουν φράχτες, μάντρες, περιφράξεις και κάθε είδους αυθαίρετες κατασκευές. Να ξεθεμελιώσουν αυτό το αίσχος που έφτασε να γίνει παγίδα θανάτου για δεκάδες συμπολίτες μας. Και θα ξαναγίνει, κάποια άλλη μέρα σε κάποιο μέρος, αν το αφήσουμε απείραχτο και ανενόχλητο. Μπουλντόζες ή θάνατος, απλό είναι το δίλλημα…
Δεν γίνεται κι αλλιώς, μιας και μας τελείωσε η προστασία της Μεσογείου. Χιλιάδες χρόνια τώρα τη βγάζαμε καθαρή λόγω εγγύτητας σε αυτά τα ευλογημένα ύδατα. Στα νερά της μεγάλης θάλασσας, που διευθετούσαν τα καιρικά φαινόμενα και γλύκαιναν το κλίμα. Τώρα πάει, αφίχθη το φαινόμενο του θερμοκηπίου και το παραμύθι έγραψε “the end”. Όλο και περισσότερο θα μοιάζουν όσα ζούμε με το στόρι της Καραϊβικής. Μπουρίνια, κατακλυσμοί, τυφώνες, κυκλώνες και δε συμμαζεύεται. Και για να αντιμετωπίσεις αυτό το πράγμα, δεν θέλει ούτε ευχές ούτε πορδές. Θέλει να γκρεμίσεις!
Θέλει να κοιτάξεις μπροστά και να μην ασχοληθείς ούτε με γκρίνιες, ούτε με κλάψες, ούτε με πολιτικό κόστος. Θέλει να θέσεις ως πρώτη σου προτεραιότητα την προστασία του κόσμου και όχι την προστασία του κέρδους. Θέλει να μη σε νοιάξει η επόμενη μέρα αλλά η επόμενη δεκαετία. Θέλει να πάρεις αποφάσεις αντιδημοφιλείς. Αν το κάνεις, έχεις ελπίδα ν’ αφήσεις κάτι πίσω σου και να σώσεις ζωές. Κι ας σε βρίζει όποιος γουστάρει, γιατί έχασε ένα κομμάτι απ’ την περιουσία του. Τα φράγκα και τα ντουβάρια είναι τα τελευταία που θα έπρεπε να απασχολούν την ελληνική πολιτική μετά από ζήσαμε και πονέσαμε αυτές τις μέρες…
- το κείμενο του Χρ. Ξανθάκη είναι από το newpost
