Το ενδεχόμενο της επιστροφής του Αλέξη Τσίπρα στην πολιτική ζωή μετά τη διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ πυροδοτεί ατέρμονες συζητήσεις γύρω από το κατά πόσο είναι εφικτή η αναδιαμόρφωση ενός πολιτικού προφίλ, το περίφημο rebranding. Θα όφειλε ωστόσο να μας πυροδοτήσει έναν αναστοχασμό γύρω από την ψυχολογία της αριστερής πολιτικής οικογένειας και την ανάγκη του Ηγέτη-Πατέρα στην Αριστερά, ως ψυχικό σχήμα, που υπόσχεται συνοχή και νόημα μέσα σε έναν κόσμο που αποσυντίθεται.
Για την ακρίβεια η φαντασίωση ενός ισχυρού Πατέρα που θα μας δείξει τον δρόμο μοιάζει να είναι πυρηνική για το αριστερό πολιτικό υποκείμενο του ασυνειδήτου που είναι εδώ και καιρό «υποκείµενο της σύγκρουσης και της ασυµφωνίας».
- απόσπασμα από κείμενο της Δήμητρας Αθανασοπούλου στην ΕφΣυν (ολόκληρο ΕΔΩ)
