Επειδή κουράζομαι όταν τα μπλέκουμε τα πράγματα, δεν καταθέτω εδώ τους στίχους από το πασίγνωστο ποίημα του λουθηρανού πάστορα Μάρτιν Νιμέλερ.Κι επειδή με τρώει η κασίδα μου, το παραφράζω ως μπαλάντα της σοφεράντζας, δια χειρός Χρήστου Ξανθάκη, εκπροσώπου του αυτοκινητιστικού λόμπυ:
“Όταν ήρθαν οι ματσωμένοι να τσουρνέψουν τη Βουκουρεστίου και τη Βαλαωρίτου, σιώπησα γιατί σιγά τα σοκάκια.
Όταν ήρθαν οι τουρίστες να κατακτήσουν την Διονυσίου Αρεοπαγίτου, σιώπησα γιατί ήταν εθνική επιταγή.
Όταν ήρθαν τα πατίνια να παραβιάσουν κάθε σήμα, κάθε φανάρι, κάθε προτεραιότητα, σιώπησα γιατί νταξ καθαρός αέρας και περιβάλλον.
Όταν ήρθαν τα κρινολίνα να βάλουν πόδι στην Βασιλίσσης Όλγας, σιώπησα γιατί δεν ήθελα να με αποκαλέσουν κωλόβλαχο.
Αλλά υπάρχουν και όρια φιλαράκια μου, υπάρχουν και όρια.
Δεν θα μου φορτώσετε τώρα, δεν θα φορτώσετε στον κάθε εποχούμενο που δεν έχει άλλο τρόπο εκτός από το τουτού για να πάει δουλειά ή σπίτι και το καθημερινό πανηγύρι στην Κηφισίας”!
Αυτό το παρανάλωμα που για την ώρα μας στέλνει στα Ζάναξ και αύριο μεθαύριο, ιδίως όταν εφαρμοστεί η φρέσκια αηδία με τις κάμερες, θυμηθείτε με, δεν αποκλείεται να προκαλέσει επεισόδια road rage που θα κάνουν την εποποιία του Μάικλ Ντάγκλας να μοιάζει με παιδικό παραμυθάκι.
Αλλά ήμασταν μαλάκες όσοι και όσες επισημαίναμε από τα τέλη του περασμένου αιώνα τον ορυμαγδό της ανοικοδόμησης τόσο επί της μεγάλης λεωφόρου όσο και στα πέριξ αυτής, που μετέφερε εξαψήφιο αριθμό νέων θέσεων εργασίας βορείως του Φάρου Ψυχικού.
Ναι, το βλέπαμε καλύτερα απ’ όλους και όλες, διότι συνεργαζόμασταν με τους οίκους των λαίφσταϊλ περιοδικών (Κωστό, Φιλιππό, Λυμπέρη) και κάθε μέρα που ανεβοκατεβαίναμε την Κηφισίας αντικρίζαμε να ξεφυτρώνει κι ένα καινούργιο γιαπί.
Αποτέλεσμα;
Το έγραψε με μια φράση ο συνάδελφος Στέλιος Σοφιανός, σε πρόσφατο ποστάρισμά του:
“«Άλλαξα δουλειά για να αλλάξω περιοχή, γιατί μου έπαιρνε 30-40 λεπτά κάθε απόγευμα να βγω από το παρκινγκ της εταιρείας», μου έλεγε πριν από τρία καλοκαίρια μια γνωστή μου, στέλεχος σε μια από τις κορυφαίες εταιρείες στο Μαρούσι.”
Πριν από τρία καλοκαίρια.
Έκτοτε έχουν υψωθεί ένα σωρό μεγαθήρια εκεί γύρω από το περιβόητο “δαχτυλίδι” και οσονούπω έρχεται και το καζίνο, που θα προσθέσει πολλές χιλιάδες εποχούμενους επιπλέον, καθ’ όλη τη διάρκεια του εικοσιτετραώρου,
Πολλές χιλιάδες σεληνιασμένους εποχούμενους, μιας και οι κάθε είδους φανατικοί παίκτες δεν φημίζονται ούτε για την ψυχραιμία τους ούτε για τα γερά τους νεύρα.
Ε και να σου τύχει κάνας τέτοιος που τον ξεβρακώσανε στο μπλακ τζακ, τρεις το πρωί στη διασταύρωση της Αγιά Βαρβάρας…
Μιας και μιλάω, όμως, για το συγκεκριμένο τοπόσημο, να υπενθυμίσω ότι προεβλέπετο και εκεί υπογειοποίηση της Κηφισίας λόγω Ολυμπιακών Αγώνων.
Για λόγους πολύ σοβαρούς (είμαι απολύτως σίγουρος ότι ήταν πολύ σοβαροί οι λόγοι!), το έργο δεν ολοκληρώθηκε, αφήνοντας κόσμο και ντουνιά να βλαστημάει σε φάση τουέντιφορσέβεν.
“Ναι, αλλά τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς”, ακούω ήδη να απαντούν οι εχθροί της ρόδας.
Τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς κοκόνες μου, θα ανακούφιζαν αυτό το κολοσσιαίο πρόβλημα, μόνο αν υπήρχαν.
Αν υπήρχε, ας πούμε, Μετρό κατά μήκος της Κηφισίας και όχι κατά μήκος της Μεσογείων, όπου το μοναδικό μεγαθήριο είναι το νέο στρατηγείο της ΔΕΗ, καλά να είμαστε να το χαρούμε του χρόνου.
Αν υπήρχαν και λεωφορεία φουλ τάιμ και όχι τσάτρα πάτρα, όπως συμβαίνει τώρα.
Γιατί μονίμως λείπει τριψήφιος αριθμός οδηγών διαβάζω από έγκριτες εφημερίδες και δεν ενδιαφέρεται πολύς λαός να τρέξει να προσληφθεί στις συγκεκριμένες θέσεις.
Θέσεις υψηλής ταλαιπωρίας και όχι και τόσο υψηλού ημερομισθίου…
Στο δια ταύτα, όμως.
Στο δια ταύτα, αντί να βαφτίζουμε τον Ξανθάκη και τον κάθε Ξανθάκη “εκπρόσωπο του αυτοκινητιστικού λόμπυ”, καλόν είναι να ρωτήσουμε μερικούς έμπειρους τροχονόμους για το πώς μπορεί να βελτιωθεί η κατάσταση.
Τροχονόμους μπαρουτοκαπνισμένους στην άσφαλτο και όχι γατόνια των γραφείων, που μόνο από σχέδια επί χάρτου ξέρουν…
Υ.Γ.: Αυτές τις καινούριες κάμερες όταν τοποθετηθούν, ας τις ρυθμίσουν πληζ με τη βοήθεια της τροχαίας και όχι των “δικών μας των παιδιών” που πρέπει να βγάλουν μεροκάματο.
Ακούστε με σας παρακαλώ, για να μην προκύψει χειρότερο τρελάδικο!
Ακούστε με σας παρακαλώ, για να μην προκύψει χειρότερο τρελάδικο!
