Πάντα άκουγα για τις γενιές και τις διαφορές τους και το τι αφήνουν πίσω τους. Αλλες, παλαιότερες γενιές ακούω ότι μας κατέστρεψαν, άλλες ότι μας παρέδωσαν άνθρακες για θησαυρό, άλλες ότι κοιτούσαν μόνο τον απαυτό τους, άλλες ότι θυσιάστηκαν για μας και εμείς κοιτάμε μόνο τον απαυτό μας, από δω οι ήρωες, από εκεί οι προδότες... και πάντα οι δεξιοί που βγαίνουν λάδι γιατί δεν απολογούνται ποτέ και σε κανέναν, καθώς έχουν το μαχαίρι έχουν και το καρπούζι - πάντα πάνα πάντα στην Ελλάδα, εκτός από μικρές αναλαμπές φωτός (που, φυσικά, αυτές μας απογοήτευσαν και όχι δεκαετίες επί δεκαετιών εγκλημάτων της Δεξιάς... Γίναμε ρε!).
Ηρθε η ώρα που έγινε και η δικιά μου μία από αυτές τις «γενιές». Παρότι ακόμη νέοι, οι μιλένιαλ (αυτή είναι η γενιά μου, σύμφωνα με τις χρονολογήσεις τους) γεράσαμε νωρίς: σταθήκαμε και στεκόμαστε δίπλα στους μεγαλύτερους που (ψυχικά και όχι μόνο) μας ρουφάνε την ενέργεια «με το μπουρί της σόμπας» (όπως λέει και ο ευφυής συνάδελφος Θεόφιλος Σιχλετίδης), μαζεύουμε ψίχουλα ψυχικού σθένους από ελάχιστους ανθρώπους που επέζησαν της σύγχρονης Ιστορίας της χώρας από τον Εμφύλιο και δώθε, μπας και μπορέσουμε να κρατηθούμε και ήρθε, πριν την ώρα μας, η ώρα να απολογηθούμε κι εμείς στη νεότερη γενιά Z, με την οποία δεν μιλάμε καν την ίδια γλώσσα, καθώς δεν μιλάνε καν ελληνικά κι αν μιλάνε, χρησιμοποιούν 50 λέξεις όλες κι όλες. Πώς να συνεννοηθούμε;
Τι να πω εγώ στη φοιτήτρια που οδηγός ΚΤΕΛ τής απαγόρεψε την είσοδο στο λεωφορείο για να πάει στη σχολή της, επειδή «είναι μόνο για τουρίστες»; Τι να απολογηθώ στη γειτόνισσά μου που βρήκε το καρπούζι να είναι πιο ακριβό στην Ελλάδα απ’ ό,τι στο Ντουμπάι (πραγματικό γεγονός και σημειώνω ότι το Ντουμπάι δεν βγάζει καρπούζια, γιατί είναι στην έρημο!); Τι να απαντήσω στον εαυτό μου που πρέπει να περιμένει τρεις τιγκαρισμένους συρμούς από τουρίστες και κόσμο, καθώς τα δρομολόγια είναι εξαιρετικά αργά το ένα από το άλλο, σε 40 βαθμούς υπό σκιάν;
Ακόμη κι αν η απάντηση δεν είναι «αυτή την Ελλάδα φτιάξατε», σίγουρα είναι: «Αυτή την Ελλάδα θέλετε!». Γιατί εγώ Δεξιά δεν ψήφισα ποτέ, γαμώτη μου!
Νόρα Ράλλη
Εφημερίδα των Συντακτών (143.6.2025)
