Για ένα πολύ προσωπικό και ανθρώπινο πρόβλημα
Ο Γιώργος Χουδαλάκης ούτε προβάλλει τη σοβαρή περιπέτεια της υγείας του, αλλά ούτε διστάζει να μιλήσει ακόμα και για πολύ δυσάρεστες προσωπικές στιγμές που βίωσε στον δρόμο για την επάνοδο στην προηγούμενη, κανονική, κατάστασή του –επαγγελματικά, οικογενειακά, κοινωνικά. Και ήδη τα καταφέρνει αφού αρθρογραφεί στο διαδίκτυο, εμφανίζεται στο ραδιόφωνο και συμπαρουσιάζει την εκπομπή του στην τηλεόραση.
Το πρωί της Τρίτης, στον Real fm, συγκινήθηκε και συγκίνησε. Στη διάρκεια του ραδιοφωνικού δίωρου με τον Ιωσήφ Καλαμαράκη και την Αμαλία Κάτζου έγινε λόγος για τη μεγάλη προσφορά τού ιατρικού και νοσηλευτικού προσωπικού των νοσοκομείων, τις ελλείψεις, τις χαμηλές αμοιβές, τη μεγάλη δοτικότητα των υγειονομικών στους ασθενείς και τα ρεπό που τους στερούνται.
Περί το τέλος της πρώτης ώρας ο Χουδαλάκης απευθύνθηκε σε όσους μπορούν να λύσουν το πρόβλημα: «Εγώ αν πρέπει να πω μία κουβέντα, μόνο μία, στον Άδωνη Γεωργιάδη, ή στον Θεό και στον όποιον θα μπορούσε να πάρει μια καλή απόφαση για αυτούς ανθρώπους, είναι ότι είμαι ΕΥΓΝΩΜΩΝ στους γιατρούς, είμαι ΕΥΓΝΩΜΩΝ στους νοσηλευτές».
Και μίλησε για όσους «είχαμε την ατυχία κάποια στιγμή να εξαρτώμεθα από την προσφορά των άλλων ανθρώπων». Σχετικά με το τελευταίο είπε «μια ιστοριούλα», όπως τη χαρακτήρισε. Αναφέρθηκε με θάρρος, ζωντανά στον «αέρα», για ένα πολύ άχαρο, ανθρώπινο, «πάθημα» που υπέστη για πρώτη φορά στα εξήντα του χρόνια και για το οποίο «ένιωσε ντροπή και έβαλε τα κλάματα». Οι νοσηλεύτριες έσπευσαν να τον φροντίσουν. Και τη δεύτερη φορά που συνέβη το ίδιο «με είχαν κάνει να γελάω», είπε.
Με γρέζι στη φωνή από τη συγκίνηση έκλεισε σχολιάζοντας: «Υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν κοστολογούνται, δεν τιμολογούνται απλά με έναν εύκολο τρόπο "τόσο", "τόσο", "τόσο"».
Με γρέζι στη φωνή από τη συγκίνηση έκλεισε σχολιάζοντας: «Υπάρχουν πράγματα τα οποία δεν κοστολογούνται, δεν τιμολογούνται απλά με έναν εύκολο τρόπο "τόσο", "τόσο", "τόσο"».
