Ιθάκη: Damned if you do, damned if you don’t…
Θα ξεκινήσω ευλογώντας τα γένια μου και μην ακούσω διαμαρτυρίες ότι το κάνω όλη μέρα, γιατί η συντριπτική πλειοψηφία των συναδέλφων (συγγνώμη, των εκλεκτών συναδέλφων) το κάνει και στον ύπνο της.
Καταθέτω, λοιπόν, εδώ κάτι που έγραψε στην “Ιθάκη” ο Αλέξης Τσίπρας, για εκείνη την εποχή που έγινε πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ο Στέφανος Κασσελάκης:
“Ο νέος Πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ ήταν το απόλυτο γεγονός της περιόδου και όλα τα φώτα της δημοσιότητας έπεσαν πάνω του, ιδίως εκείνα των πρωινών τηλεοπτικών εκπομπών”.
Νταξ, λίγο πίκρα να τον μέμφεται για τα πρωινάδικα, δεν ξεχνάω ότι και ο ίδιος είχε τιμήσει τη Φαίη, αλλά το νόημα είναι αλλού:
Ο Αλέξης επιβεβαιώνει τον ρεπόρτερ Ξανθάκη, που έγραφε ότι ο Στέφανος ήταν the only game in town!
Να τα λέμε κι αυτά, να μην τα κρύβουμε…
Επί τη ευκαιρία, θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι και για την “Ιθάκη” αναλόγως εξεφράσθην.
“The only game in town” την χαρακτήρισα με το που κυκλοφόρησε και πάλι σωστός ήμανε.
Και παραμένει “the only game in town” οφείλω να προσθέσω, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες της Σεμερτζίδου, του Χασάπη και των ΜΑΤατζήδων στα αγροτικά μπλόκα.
Ίσως ο αξιομνημόνευτος Φραπές να το σπάσει το σερί όταν εμφανισθεί στην Εξεταστική Επιτροπή, αλλά ως τις έντεκα του μηνός που θα γίνει αυτό, δεν βλέπω ισχυρό ανταγωνισμό.
Εκτός κι αν τα πάρει κρανίο η Μαίρη Μπήαρντ με τη “Ρώμη” του Άδωνι…
Πάμε, όμως, στο απόφθεγμα Damned if you do, damned if you don’t…
Εκ Βρετανίας προερχόμενο, σημαίνει σε απλά ελληνικά πως είτε κάνεις κάτι είτε δεν το κάνεις, στο τέλος θα στις βρέξουνε.
Οπότε, αφού θα σε κοπανήσουν σε αμφότερες τις περιπτώσεις, γιατί να σου φάει ο φόβος τα σωθικά και να μην ακολουθήσεις το χτύπο της καρδιάς σου;
Αυτό δεν μας λέει ότι ο Τσίπρας είναι γενναίος, σας παρακαλώ μην αρχίσετε τις διαμαρτυρίες και τις μούντζες, αυτό μας λέει ότι τα ζύγισε τα πράγματα αρκετό καιρό και αποφάσισε να πράξει κατά τα γούστα του.
Μακάρι να το έκανε και στην τετραετία 2019-2023, καλύτερα θα ήταν τα πράγματα και για την αφεντιά του και για τον ΣΥΡΙΖΑ και για τη χώρα ολόκληρη πιθανότατα, αλλά στο χωριό μου λένε ότι δεν ωφελεί να κλαις για το χυμένο γάλα.
Ιδίως αυτό που δεν επιδοτεί ο ΟΠΕΚΕΠΕ…
Ο κόσμος, πάντως, φαίνεται να επικροτεί την κίνηση Τσίπρα.
Και το κάνει με τον αμερικάνικο τρόπο του “put your money where your mouth is”.
Όχι μόνο πάρλα δηλαδή, όχι μόνο εμπρηστικά σχόλια ή καρβούλες και ριτουί στα σόσιαλ, αλλά χρήμα ζεστό, τριάντα ευρώπουλα, για να δει με τα ματάκια του τι γράφει ο πρώην πρωθυπουργός.
Το οποίον, μας δείχνει δύο πράγματα:
Πρώτον, ότι ο Τσίπρας παραμένει μια προσωπικότητα που εξακολουθεί να ιντριγκάρει σφόδρα τους πολίτες αυτής της χώρας..
Μην αρχίζετε, σας παρακαλώ μην αρχίζετε τις ομορφιές, το “ιντριγκάρει” δεν σημαίνει “κερδίζει την ψήφο”.
Ξέρω τι γράφω και η ίντριγκα δεν οδηγεί πάντοτε σε αποδοχή.
Ενίοτε, σε βγάζει στης αποστροφής το μονοπάτι…
Όσο για το δεύτερο πράγμα που μας λένε οι υψηλότατες πωλήσεις της “Ιθάκης”, είναι ένα μεγάλο “goodbye” στους δημοσιογράφους.
Κανονικά, θα περίμενε το πόπολο τις αναλύσεις τους και τα σχόλιά τους και τις αποψάρες τους, πριν καταθέσει τον οβολό του στα βιβλιοπωλεία και στα ίντερνετς.
Αντ’ αυτού;
Πήγε ένας σωρό κόσμος και ψώνισε (τα τριάντα ευρώ δεν αστείο ποσό στην Ελλάδα 2.0), δίχως ν’ ακούσει ή να διαβάσει πρώτα τους λειτουργούς του Τύπου.
Προς γνώση και συμμόρφωση, γιατί δεν είναι μόνο η Τεχνητή Νοημοσύνη που μας απειλεί ως κλάδο.
Είναι και η ξερολίαση…
Υ.Γ.: Να δώσω κι ένα αντιπαράδειγμα για το “put your money where your mouth is”:
Κόσμος και ντουνιάς κλαιγότανε για τις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε η “Αυγή”. Πόσοι απ’ αυτούς πήγαν να γραφτούν συνδρομητές στην έντυπη ή στην ηλεκτρονική έκδοσή της;
Χρήστος Ξανθάκης
Voices / Newpost (3.12.2025)
