Πρωί πρωί, πρώτο ραδιοφωνικό άκουσμα. Υψηλόβαθμος παράγοντας απαντά σε θέματα αρμοδιότητάς του. Ένα από αυτά το οινόπνευμα που ρέει άφθονο, συνήθως ανεμπόδιστα, στα σπλάχνα ανηλίκων. Πώς γίνεται αυτό; Γιατί δεν υπάρχει ουσιαστική ανάσχεση; Για ποιον λόγο συνεχίζεται; «Υπάρχουν μέτρα», είναι το κεντρικό νόημα της απάντησης. Μέτρα που είναι πρόσφατα, υποστηρίζει, και δεν έχουν αποδώσει ακόμα το σύνολο των προσδοκιών, αλλά θα αποδώσουν, είναι η αναλυτική εξήγηση. Και μετά το παράδειγμα:
Είστε νέοι εσείς τους λέει (που δεν ήταν και τόσο νέοι), δεν θα θυμόσαστε τι έγινε με το τσιγάρο. Και θυμίζει ότι όλοι κάπνιζαν παντού, κανείς πριν από 20-25 χρόνια δεν διανοείτο ότι θα πήγαινε σε ένα μπαρ, σε ένα εστιατόριο, και δεν θα άναβε τσιγάρο. Αδιανόητο! Και μετά ήρθε ο νόμος, «δεν εφαρμόστηκε δυο-τρία χρόνια, έγιναν τα μέτρα περισσότερο αυστηρά και σιγά σιγά άλλαξε η νοοτροπία του κόσμου». Συμπέρανε, λοιπόν, ότι όπως μάθαμε να μην καπνίζουμε πλέον δημοσίως, έτσι δεν θα υπάρχει στο μέλλον και το αλκοόλ στους νέους.
Αυτό, στα αλήθεια, πιστεύει; Ότι, αλλάξαμε νοοτροπία; Και ότι πλέον δεν καπνίζει ποτέ, κανείς, νωρίς ή αργά, σε δημόσιους κλειστούς χώρους; Αυτό λέει η έρευνά τους και η παρακολούθηση της κατάστασης; Και αφού δεν ξέρουν, δεν ρωτάνε; Και, ακόμα, ούτε οι δημοσιογράφοι που έκαναν τη συνέντευξη δεν ξέρουν τι γίνεται, «εκεί έξω» που δεν συχνάζουν οι υψηλόβαθμοι;
Με άγνοια της πραγματικότητας, όμως, δεν λύνεται ποτέ, κανένα πρόβλημα. Όπως δεν λύθηκε εντελώς το πρόβλημα του καπνίσματος σε κλειστούς χώρους. Και ας νομίζουν το αντίθετο.
