Πάω Αθήνα 984 να παραδώσω γκίβαγουεη μπλουζάκι με στάμπα Βλάση Μπονάτσο και «Σωστό το Τρίκαλο», φρέσκο, φρεσκότατο, μόλις τα τυπώσανε ο Παντελής με τη Μαριάννα που έχουν το κατάστημα «Ντιπ για ντιπ» στην πατρίδα μου. Άμα ανεβείτε αυτές τις μέρες με τα μωρέλια για Μύλο των Ξωτικών, περάστε απ’ το μαγαζί τους, έχει ένα σωρό χαριτωμένα βλαχοσουβενίρ να ψωνίσετε.
Άσε που κατοικοεδρεύει στην οδό Τιουσόν, τώρα που ξανάγιναν της μόδας οι Αμερικάνοι στην Ελλαδάρα, ποιος ξέρει μπορεί να είναι το τυχερό σας! Μέημπι μπέημπι, που θα έλεγε και η Κιμπερλάρα…
Φεύγω από Αθήνα 984, οδηγάω το ταπεινό C3, με βλέπει ο Τσιτσιπάς ξεκαρδίζεται στα γέλια, πάλι καλά να λέμε που έχω Bluetooth. Μιλάω με Γιώργο Τραπεζιώτη, μιας και στη δική του εκπομπή το είχαμε προσφέρει το τισερτάκι, λέμε τα προσωπικά μας, λέμε και τα πολιτικά. Κίνηση έχει, τι θα κάνω, θα μιλήσω.
Πολύ προτιμότερο είναι απ’ το ν’ ακούω ποπ και ροκ ραδιόφωνα με πλεηλίστες των 200 τραγουδιών για μισό αιώνα μουσικής, πόσες φορές πια να με δονήσουν οι Pavlov’s Dog, ένα τραγούδι γράψανε οι καριόληδες, γλυτωμό δεν έχουμε απ’ την πάρτη τους…
Συνεχίζεται το μασλάτι με τον Τραπ.
Κάποια στιγμή παίρνει ύφος σοβαρό, με ρωτάει: «Εντάξει ρε Ξάνθακα, το πολιτικό ενδιαφέρον για το βιβλίο του Τσίπρα το καταλαβαίνω. Αλλά εδώ έχουμε να κάνουμε με κανονικό φαινόμενο πλέον, πέρα, από τα όρια της πολιτικής. Πώς το εξηγείς εσύ αυτό το πράγμα;».
«Πάρε μια αναπνοή», του λέω, «έχω την απάντηση». Και πάμε στο διάλογο:
Ρεπόρτερ: «Θυμάσαι που όταν χάλαγε κόσμο ο Κασσελάκης, είχα γράψει ότι συνέβαλε σ’ αυτό και το γεγονός ότι επρόκειτο για το only game in town;».
Τραπ: «Μάλιστα, το θυμάμαι!».
Ρεπόρτερ: «Έτσι είναι και τώρα, αν το δει κανείς αναλογικά. Το βιβλίο του Τσίπρα είναι το only game in town. Επαρχία είσαι αδερφέ μου και μάλιστα βαλκανική επαρχία, πόσα συμβάντα πια και πόσες προσωπικότητες μπορούν να δονήσουν την επικαιρότητα; Και είσαι και χώρα μινιόν, είσαι χώρα γερόντων, οι πιο γκαγκάν και γκαραγκαγκάν φάτσες την έχουν κάνει για εξωτερικό, πρωί βράδυ τα δελτία κάνουνε τριχιά την τρίχα που έλεγε η γιαγιά μου, μπας και σε ψήσουνε ότι στην Ελλάδα 2.0 γίνονται φαντασμαγορικά πράγματα, τι να μας πει το Χόλιγουντ, τι να μας πει η NASA, τι να μας πει η Καγκελαρία. Αλλά η αλήθεια είναι μία: Δεν έχει πλάκα το έργο, δεν έχει φαν…».
Τραπ: «Eντάξει, αυτό το βλέπω».
Ρεπόρτερ: «Να στο θέσω και μπασκετικά, γιατί καταλαβαίνεις παρότι γαύρος παναθεμά σε. Γαμώ τις ομάδες έχει η Οκλαχόμα, πήρε και το πρωτάθλημα πέρυσι. Άμα την κάνουν, όμως, οι Θάντερ και αλλάξουν έδρα, θα μείνουν με κάτι λιμά και κάτι ψόφια στην περιοχή. Ενώ τώρα έρχεται ο Λεμπρόν, έρχεται ο Λούκα, έρχεται ο Τζόκερ, υπάρχει ζωή, υπάρχει κατάσταση, υπάρχει παιχνίδι».
Τραπ: «Όπως Θρυλάρα στο ΣΕΦ!».
Ρεπόρτερ: «Τι να σου πω τώρα, μια ζωή κόπανος. Δίνω τόπο στην οργή και πάω και σε κάτι διαφορετικό για να καταλαβαίνεις τις διαφορές του ενός game απ’ το άλλο. Είχαμε τις προηγούμενες μέρες όλες αυτές τις παράτες με τις γεωτρήσεις στο Ιόνιο, την Ελλάδα ενεργειακό κέντρο και λοιπά και λοιπά και λοιπά, ταρατατζούμ, τζουμ, τζουμ. Μιλάμε για επικοινωνιακό μπλίτζκριγκ άνευ προηγουμένου, αλλά με πενιχρά αποτελέσματα. Μόλις περάσανε δυο τρεις μέρες, πάλι με την «Ιθάκη» άρχισε ν’ ασχολείται ο κόσμος.
Γιατί; Διότι ποιος χέστηκε για τα κάθε είδους στελεχά που στήθηκαν καμαρωτά απέναντι στις κάμερες; Ποιοι είναι αυτοί, τι ρόλο βαράνε, δεν έχουμε ιδέα. Ενώ με το που θα σκάσει το βιβλίο του Τσίπρα θ’ αρχίσουν αμέσως οι μπαλωθιές με πρόσωπα που ξέρουμε και μας ιντριγκάρουν. Θα το αφήσει η Ζωή να περάσει αναπάντητο, θα το αφήσει ο Γιάνης, θα το αφήσει ο Πάνος, θα το αφήσει ο Παύλος, θα το αφήσει ο Ευκλείδης;
Εκεί είναι όλο το κόλπο, στην ίντριγκα. Στην τωρινή ίντριγκα και στο συνακόλουθο νταβαντούρι που θα προκύψει. Νταβαντούρι λέω Γιώργο μου, παρότι η λέξη είναι άλλη. Αλλά τ’ ακούει και κόσμος μ’ ευαισθησίες τα κινητά μας, δεν θέλω να προσβάλλω κανέναν!».
