Αν το μέσο καθορίζει ή επηρεάζει τον τρόπο σκέψης του δημοσιογράφου, τότε μιλάμε για την απόλυτη ήττα

Tο μεγαλύτερο πρόβλημα της δημοσιογραφίας σήμερα είναι «η υπερσυγκέντρωση των μέσων σε ελάχιστους ομίλους και το γεγονός ότι σήμερα σε επιχειρηματικό επίπεδο δεν υπάρχουν εκδότες αλλά επιχειρηματίες. Βεβαίως αυτό δεν είναι ελληνικό, αλλά παγκόσμιο φαινόμενο. Όταν βλέπεις ακόμα και μεγάλα πρακτορεία ειδήσεων να εξαγοράζονται από επιχειρηματικά σχήματα και πολυεθνικές, γίνεται απόλυτα κατανοητό πως τα δημοσιογραφικά μαγαζιά που γνωρίζαμε κάποτε έχουν εκλείψει». 

- Η γραμμή του μέσου ενημέρωσης στο οποίο εργάζεται ένας δημοσιογράφος σε ποιο βαθμό πρέπει να επηρεάζει τον τρόπο με τον οποίο σκέπτεται;

«Αν το μέσο καθορίζει ή επηρεάζει τον τρόπο σκέψης μας, τότε μιλάμε για την απόλυτη ήττα. Αν το ζητούμενο όμως είναι η ευελιξία που μπορεί να έχει κάποιος δημοσιογράφος σε μαγαζιά των οποίων παράλληλες δραστηριότητες, λειτουργούν ως εμπόδιο στην κάλυψη ενός θέματος, εκεί τα πράγματα είναι απλά.
Πάντα υπάρχει τρόπος να πεις τα πράγματα. Κι αν δεν μπορείς να τα πεις με το όνομά τους, μπορείς να τα περιγράψεις με έμμεσο τρόπο αναδεικνύοντας τη διάσταση του θέματος. Βεβαίως αυτό θα ήταν δύσκολο να συμβεί σε ένα περιβάλλον που η διεύθυνση ενός μέσου ταυτίζεται με τα επιχειρηματικά συμφέροντα παραγκωνίζοντας αξιακούς και δεοντολογικούς κώδικες. Υπάρχουν τέτοια παραδείγματα.
Υπάρχουν όμως και εξαιρετικά παραδείγματα συναδέλφων που εργάζονται σε συστημικά μέσα και αποδεικνύουν ό,τι υπάρχει τρόπος να είσαι ειλικρινής απέναντι στον εαυτό σου και σε όσους βλέπουν ή σε διαβάζουν. Σε κάθε εποχή, όσο δύσκολη ή ελεγχόμενη κι αν είναι η ενημέρωση, πάντα θα υπάρχουν φωτεινές εξαιρέσεις να θυμίζουν ότι η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα».

- απόσπασμα από συνέντευξη του Πάνου Χαρίτου στο parallaximag ΕΔΩ