«Συγγνώμη, γράψτε λάθος. Δεν ήξερα, δεν με ενημέρωσαν, αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη και συνεχίζουμε κανονικά». Σε ελεύθερη απόδοση αυτό είναι το επιχείρημα που καταθέτει ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να δικαιολογήσει την (εσκεμμένη;) αδράνειά του σε διάφορα ζητήματα (διάβαζε σκάνδαλα). Κάποιες φορές διώχνει τους από κάτω για να ικανοποιηθεί η κοινωνία που βράζει. Αλλες φορές επιστρατεύει τη θεωρία περί διαχρονικών προβλημάτων για να λειτουργήσει η αντίληψη ότι υπάρχει συλλογική ευθύνη. Συνήθως κάνει και τα δύο. Το είδαμε στο σκάνδαλο των υποκλοπών.
Με το που ανέλαβε πρωθυπουργός πήρε υπό την καθοδήγησή του την ΚΥΠ, τοποθέτησε επικεφαλής της έναν άνθρωπο που δεν είχε τα τυπικά προσόντα και τις προϋποθέσεις που έβαζε ο σχετικός νόμος. Δεσμεύτηκε στη Βουλή ότι δεν θα αλλάξει τον νόμο για να βολέψει τον δικό του, ωστόσο ως «συνεπής οπορτουνιστής» έκανε αυτό που έλεγε πως δεν θα κάνει. Κι αυτός και οι συνεργάτες του υποστήριζαν με βλοσυρό ύφος ότι η Ελλάδα ούτε έχει προμηθευτεί ούτε έχει χρησιμοποιήσει το Predator. Αποδείχθηκε όμως ότι το πούλησε σε ξένες χώρες. Πώς γίνεται να εμπορευτείς κάτι που δεν κατέχεις; Για τη Δεξιά του κ. Μητσοτάκη όλα είναι δυνατά.
Παρακολουθούσε η υπηρεσία στην οποία ήταν πολιτικός προϊστάμενος, υποψήφιο αρχηγό κόμματος, υπουργούς (αυτούς που ο ίδιος είχε διορίσει), στρατιωτικούς, επιχειρηματίες και δημοσιογράφους. Οταν βγήκαν στη φόρα όλα αυτά υποδύθηκε τον άσχετο. Στην αρχή μάς είπαν ότι είναι ιστορία που αφορά ιδιώτες. Στη συνέχεια στοχοποίησαν τον Ερντογάν και τον Πούτιν. Κατέληξαν στη γραμμή ότι η συνωμοσία στήθηκε από ένα νοσηρό δίκτυο της ΚΥΠ που είχε αυτονομηθεί. Ο επικεφαλής της ΚΥΠ απομακρύνθηκε, οι παρακολουθούμενοι υπουργοί έβγαλαν τον σκασμό, η δικαστική εξουσία φρόντισε να στείλει στο αρχείο τον φάκελο, η ΚΥΠ αρνείται να εφαρμόσει την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας που την υποχρεώνει να ενημερώσει το θύμα, η κυβέρνηση δεν την επαναφέρει στην τάξη και ο επικεφαλής της κυβέρνησης και της ΚΥΠ παρέμεινε στη θέση του. Από την περιγραφή εύκολα μπορείς να οδηγηθείς στο συμπέρασμα ότι δεν έχουμε να κάνουμε με κοινοβουλευτική δημοκρατία με τις ατέλειες και τα προβλήματα της, αλλά με ένα αδίστακτο καθεστώς που μετέρχεται όλα τα μέσα προκειμένου να διοικήσει τη χώρα. Εικόνα που παραπέμπει στις ανώμαλες καταστάσεις που έζησε η Ελλάδα.
Και ερχόμαστε στο άλλο σκάνδαλο. Πάλι ανήξερος δήλωσε ο κ. Μητσοτάκης για τον αμαρτωλό ΟΠΕΚΕΠΕ. Πάλι έριξε στην κυκλοφορία τη θεωρία περί συλλογικής ευθύνης. Πάλι μας πέταξε κατάμουτρα το γνωστό αφήγημα ότι η κυβέρνησή του που κληρονόμησε το σκάνδαλο από τους προηγούμενους θα βάλει βαθιά το νυστέρι για να καθαρίσει την πληγή. Πάλι ζήτησε υπομονή. Ωστόσο δίπλα του στο μέγαρο Μαξίμου με την ιδιότητα του συμβούλου για το αγροτικό ήταν ο κ. Βάρρας που εγκαίρως είχε προειδοποιήσει την κυβέρνηση για την έκταση της διαφθοράς. Δίπλα του επίσης ήταν με την ιδιότητα του υπουργού Επικρατείας ο Μάκης Βορίδης, ο οποίος όταν ήταν υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης είχε συγκρουστεί με τον κ. Βάρρα. Στον ίδιο χώρο και οι τρεις.
Αναρωτιέται κανείς: Ενημέρωσε ο κ. Βάρρας τον προϊστάμενό του πρωθυπουργό; Αν δεν το έπραξε έχει ευθύνη και το ερώτημα είναι γιατί τον κρατάει ο κ. Μητσοτάκης. Μήπως τον είχε ενημερώσει και ο πρωθυπουργός επέλεξε να μην προχωρήσει σε κανένα μέτρο για να μην προκληθεί εσωτερική ένταση; Αρα μήπως δεν είναι άσχετος ο κ. Μητσοτάκης, αλλά συνεργός: Προς αυτήν την εκδοχή σε οδηγεί η ανάλυση της κατάστασης, αν υπολογίσουμε και τη δήλωση του υπουργού Επικρατείας Ακη Σκέρτσου ότι ήξεραν για τον ΟΠΕΚΕΠΕ από το 2019. Κι αυτός στο μέγαρο Μαξίμου κατοικοεδρεύει. Τελικώς τι είναι το μέγαρο Μαξίμου; Το καθοδηγητικό κέντρο της κυβέρνησης, ένας χώρος όπου κυριαρχούν η ελαφρότητα και ο ερασιτεχνισμός ή ένας σκληρός μηχανισμός εξουσίας με παρακρατικά χαρακτηριστικά που δεν ελέγχεται, που δεν λογοδοτεί και κινείται χωρίς να υπολογίζει το Σύνταγμα και τους νόμους;
Τάσος Παππάς
Eφημερίδα των Συντακτών (30.10.2025)
