Υπαρξιακό κίνδυνο αντιμετωπίζει ο ραδιοφωνικός σταθμός «Στο Κόκκινο 105.5», στους εργαζόμενους του οποίου οφείλονται δεδουλευμένα 4,5 (!) μηνών. Και το οξύμωρο είναι ότι αυτός ο κίνδυνος, απόρροια της αδιανόητης συνεχιζόμενης … στάσης μισθοδοσίας εκ μέρους του ιδιοκτήτη (δηλαδή του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ), ξεπροβάλλει απειλητικός σε μία περίοδο κατά την οποία η διεύθυνση του σταθμού γνωστοποιεί καλές ειδήσεις στους απλήρωτους εργαζόμενους:
- Μείωση του χρέους της εταιρείας, θετική ρύθμιση για την αποπληρωμή του υπόλοιπου, κατακόρυφη αύξηση των διαφημίσεων - άρα και των αντίστοιχων εσόδων, είτε τώρα είτε στο άμεσο μέλλον.
Την ίδια στιγμή όμως ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ, είτε το συνειδητοποιεί είτε όχι η ηγεσία του, τείνει να τινάξει στον αέρα κάθε προοπτική ανασύνταξης του «Κόκκινου», καθώς επιδεικνύει σε βάρος των εργαζόμενων του σταθμού – όπως και της «Αυγής»- ασυνέπεια που έχει φθάσει σε επίπεδα ρεκόρ. Και μάλιστα διπλού ρεκόρ.
- Διότι, πρώτον, ποτέ άλλοτε στην εικοσαετή ζωή του «Κόκκινου» οι εργαζόμενοί του δεν «μέτρησαν» απλήρωτα δεδουλευμένα τόσων μηνών, «μετρώντας» παράλληλα και συνακόλουθα εμπόδια στην καθημερινή μάχη για βιοπορισμό.
- Και, δεύτερον, σε κανένα από τα ορατά ΜΜΕ που λειτουργούν στην Ελλάδα δεν καταγράφονται, πλέον, τόσα απλήρωτα δεδουλευμένα. Μόνο στο «Κόκκινο» και στην «Αυγή»…
Είναι αδύνατον να λειτουργεί κανονικά ένα μέσο ενημέρωσης, με τους συντελεστές του απλήρωτους- και μάλιστα κατ’ εξακολούθηση. Έτσι, η μάχη των εργαζόμενων του σταθμού για εργασιακή αξιοπρέπεια και για το στοιχειώδες δικαίωμα κάθε ανθρώπου – δηλαδή να αμείβεται για τη δουλειά του – είναι ταυτόχρονα και μάχη για παραμείνει το «Κόκκινο» στις επάλξεις της ενημέρωσης.
Για δεκάδες χιλιάδες προοδευτικούς ανθρώπους, είτε στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είτε όχι, το «Κόκκινο» είναι η μοναδική διαφορετική «φωνή» στα ερτζιανά.
Για δεκάδες χιλιάδες προοδευτικούς ανθρώπους, είτε στηρίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ είτε όχι, το «Κόκκινο» είναι η μοναδική διαφορετική «φωνή» στα ερτζιανά.
Αρωγός σε κινήματα και κοινωνικούς αγώνες, πομπός «ενοχλητικών» και «αιρετικών» αντιλήψεων για την κοινωνία, την οικονομία και τις διεθνείς εξελίξεις, πάντα κοντά στους ανθρώπους του μόχθου και του πολιτισμού, το «Κόκκινο» έχει καταγραφεί στη συνείδηση σημαντικού τμήματος αριστερών και προοδευτικών ανθρώπων ως απαραίτητο ραδιόφωνο.
Κάθε ακροατής ή ακροάτριά του μπορεί να ικανοποιείται περισσότερο ή λιγότερο από το «άλφα» ή «βήτα» σχόλιο που ακούστηκε, να ενθουσιάζεται με το μουσικό ύφος μιας εκπομπής κι όχι κάποιας άλλης, συνολικά όμως το κοινό του σταθμού νιώθει ξεχωριστή – και δυνατή- τη σχέση του με το μέσο. Γι’ αυτό ακριβώς το «Κόκκινο» επιβίωσε σε παλιότερες εποχές, όταν ο ιδιοκτήτης του φαινόταν να το έχει εγκαταλείψει στην τύχη του και οι εργαζόμενοι «πάσχιζαν» μόνοι τους να το κρατήσουν ζωντανό. Και τα κατάφεραν.
Δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία ο ισχυρισμός πως το κόμμα – ιδιοκτήτης θέλει μεν, αλλά αδυνατεί να ανταποκριθεί ακόμη και στις στοιχειωδέστερες υποχρεώσεις του απέναντι στους εργαζόμενους. Πρώτον, η «δικαιολογία» αυτή είναι – επί της αρχής- βαρύτατη (αυτό)προσβολή σε βάρος μιας πολιτικής δύναμης που διακηρύττει το μόνιμο ενδιαφέρον της για τα εργασιακά δικαιώματα.
Δεύτερον: Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που έχουν εργοδότη τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ λαμβάνουν κανονικότατα τα δεδουλευμένα τους, όπως ακριβώς πρέπει να γίνεται. Μοναδική εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα της εργοδοτικής – μισθοδοτικής συνέπειας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ γίνεται για τους εργαζόμενους στο «Κόκκινο» και την «Αυγή». Τι ακριβώς συμβαίνει, εδώ; Μετρά ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ τα χρήματά του και τα βρίσκει κάθε φορά «τελειωμένα» όταν πρέπει να πληρώσει μισθούς στα ΜΜΕ του; Ή μήπως μετρά τις δικές του διαθέσεις και τις βρίσκει πολύ «ψυχρές» απέναντι στα ΜΜΕ του και τους εργαζόμενους σε αυτά; Ας απαντήσουν με ειλικρίνεια αυτοί που πρέπει.
Τρίτον, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τη δυνατότητα να συντηρεί το «Κόκκινο» και να πληρώνει τους εργαζόμενους του σταθμού παλιά, όταν η προς αυτόν κρατική επιχορήγηση αντιστοιχούσε στην κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος του 4,6%. Σήμερα – και ως τις επόμενες εκλογές- λαμβάνει επιχορήγηση πολλαπλάσια. Αφήνει όμως επί τόσους μήνες απλήρωτους τους εργαζόμενους στο «Κόκκινο», των οποίων η πλειονότητα (μετά και από τις οδυνηρές μισθολογικές περικοπές του 2018) αμείβεται με μισθούς που δεν φθάνουν τα χίλια ευρώ, «καθαρά». Και τους αφήνει απλήρωτους μολονότι, αφενός έχουν λιγοστέψει αισθητά οι δημοσιογράφοι του σταθμού και, αφετέρου, λόγω της αύξησης των διαφημίσεων εμφανίζονται καλύτερες προοπτικές στα αυτοτελή έσοδα του «Κόκκινου».
Δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία ο ισχυρισμός πως το κόμμα – ιδιοκτήτης θέλει μεν, αλλά αδυνατεί να ανταποκριθεί ακόμη και στις στοιχειωδέστερες υποχρεώσεις του απέναντι στους εργαζόμενους. Πρώτον, η «δικαιολογία» αυτή είναι – επί της αρχής- βαρύτατη (αυτό)προσβολή σε βάρος μιας πολιτικής δύναμης που διακηρύττει το μόνιμο ενδιαφέρον της για τα εργασιακά δικαιώματα.
Δεύτερον: Οι υπόλοιποι εργαζόμενοι που έχουν εργοδότη τον ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ λαμβάνουν κανονικότατα τα δεδουλευμένα τους, όπως ακριβώς πρέπει να γίνεται. Μοναδική εξαίρεση σε αυτόν τον κανόνα της εργοδοτικής – μισθοδοτικής συνέπειας του ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ γίνεται για τους εργαζόμενους στο «Κόκκινο» και την «Αυγή». Τι ακριβώς συμβαίνει, εδώ; Μετρά ο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΣ τα χρήματά του και τα βρίσκει κάθε φορά «τελειωμένα» όταν πρέπει να πληρώσει μισθούς στα ΜΜΕ του; Ή μήπως μετρά τις δικές του διαθέσεις και τις βρίσκει πολύ «ψυχρές» απέναντι στα ΜΜΕ του και τους εργαζόμενους σε αυτά; Ας απαντήσουν με ειλικρίνεια αυτοί που πρέπει.
Τρίτον, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε τη δυνατότητα να συντηρεί το «Κόκκινο» και να πληρώνει τους εργαζόμενους του σταθμού παλιά, όταν η προς αυτόν κρατική επιχορήγηση αντιστοιχούσε στην κοινοβουλευτική δύναμη κόμματος του 4,6%. Σήμερα – και ως τις επόμενες εκλογές- λαμβάνει επιχορήγηση πολλαπλάσια. Αφήνει όμως επί τόσους μήνες απλήρωτους τους εργαζόμενους στο «Κόκκινο», των οποίων η πλειονότητα (μετά και από τις οδυνηρές μισθολογικές περικοπές του 2018) αμείβεται με μισθούς που δεν φθάνουν τα χίλια ευρώ, «καθαρά». Και τους αφήνει απλήρωτους μολονότι, αφενός έχουν λιγοστέψει αισθητά οι δημοσιογράφοι του σταθμού και, αφετέρου, λόγω της αύξησης των διαφημίσεων εμφανίζονται καλύτερες προοπτικές στα αυτοτελή έσοδα του «Κόκκινου».
Εμείς που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, ζητάμε:
- Να παραμείνει ζωντανό και να ενισχυθεί το «Κόκκινο». Να μην μείνει χωρίς αντίλογο το «μαύρο», το «γκρίζο» και το «κίτρινο», που κυριαρχούν – πολιτικά και πολιτισμικά στην ενημέρωση (;), η οποία χαρακτηρίζει τα ερτζιανά.
- Να καταβληθούν χωρίς άλλη καθυστέρηση τα δεδουλευμένα στους εργαζόμενους του σταθμού. Να πράξει δηλαδή ο ιδιοκτήτης του «Κόκκινου» αυτό ακριβώς που θα αξίωνε από κάθε άλλον εργοδότη.
