Ο «αυγουστιάτικος Σεπτέμβρης», με τον υδράργυρο πάνω από τους 30º, δεν είναι για Θέατρο. Αλλά αν πρόκειται να δεις μια από τις σπάνιες πλέον εμφανίσεις της Δέσποινας Μπεμπεδέλη στην Ελλάδα, είναι! Και ας βρισκόμασταν στις 11 του πρώτου φθινοπωρινού μήνα, και ας ζεσταινόμασταν αφόρητα, και ας προτιμούσαμε μια παράσταση κάτω από τον αττικό ουρανό. Τα κλιματιστικά τής κεντρικής σκηνής τού Εθνικού θα πρέπει να αγκομάχησαν για κάνουν την ατμόσφαιρα ανεκτή ή, μάλλον, λίγο πιο κάτω από ανεκτή. Αλλά η ερμηνεία τής Κυπρίας ηθοποιού αντάμειψε το κοινό που κατέκλυσε την πλατεία τού θεάτρου (δεν εύρισκες εισιτήριο αν το έκλεινες μερικές ώρες πριν, όπως εμείς) και κάλυψε σε μεγάλο ποσοστό τους δύο εξώστες.
Η αειθαλής ερμηνεύτρια στον χαιρετισμό μετά το (πολύ καταθλιπτικό με σύντομες ανάσες χιούμορ, αλλά ρεαλιστικό και ανθρώπινο) «Εκ κοιλίας Μητρός μου», του Κώστα Μαννούρη, αποθεώθηκε. Δεν θυμόμαστε, όσα χρόνια βλέπουμε Θέατρο, προσωπική αποθέωση ενός και μόνο ηθοποιού με ένα... αλά Λάνθιμου σε διάρκεια χειροκρότημα. Ένα, μέρος του οποίου, βέβαια, ήταν και για τον Βαρνάβα Κυριαζή, συμπρωταγωνιστή της στο δίδυμο του έργου (ενσάρκωναν δύο ηλικιωμένα αδέρφια) και σκηνοθέτη της παράστασης.
Κρατάμε στη μνήμη και στην καρδιά μας, την εξαιρετική ερμηνεία της κυρίας Μπεμπεδέλη σε μια σπουδαία θεατρική βραδιά της. Με πολλή αγάπη και μεγάλη εκτίμηση.
Δ.Β. / harddog
