Είναι κάπως... ελληνικό. Δηλαδή, κινέζικο. Ακούγεται σαν κινέζικα, δηλαδή, που σημαίνει ακούγεται σαν ελληνικά για όλους τους άλλους εκτός από τους Ελληνες. Κινέζικα ακούγονται μόνο στους Ελληνες, και στους Κινέζους βέβαια, μόνο που οι δεύτεροι τα καταλαβαίνουν. Οι Ελληνες πάλι δυσκολεύονται να καταλάβουν και τα ελληνικά πλέον. Πάντως, υπάρχει κάποιο μπέρδεμα εδώ, και σίγουρα δεν έχει να κάνει με τον αρχαίο λαό της Απω Ανατολής, αλλά με τον άλλο αρχαίο της Ανω Παναγούλας – του λόγου μας. Κι επειδή κάπου άρχισα να μην καταλαβαίνω ούτε η ίδια τα ελληνικά μου, εξηγούμαι: τι συμβαίνει με τις ελληνικές λεξούλες; Γίνεται να είναι απλά λέξεις; Να μη φέρουν πάντα βαθιά και αρχέγονα νοήματα;
Κατ’ αρχάς, δεν γίνεται. Ας πάρουμε για παράδειγμα τις λέξεις Αλήθεια και Κατάρα. Η πρώτη ήτο θεότητα. Εμ, τι θα ’ταν; Κόρη του Διός, σου λέει ο Πίνδαρος. Εμ, ποιανού θα ’ταν; Του κυρ Γιώργη; Ο Αίσωπος, πάλι, έλεγε πως ήταν δημιούργημα του Προμηθέα, που την έφτιαξε από πηλό και της έδωσε ζωή, γι’ αυτό έχει πήλινα ποδάρια και εύκολα πέφτει και τσακίζεται. Αλλά παραμυθατζής μεγάλος ήτο δαύτος, οπότε μήτε για την Αλήθεια δεν θα ’πε την αλήθεια. Οι Ρωμαίοι, από την άλλη, την έλεγαν Veritas, κι επειδή την απεικόνιζαν λιτή, δίχως τζάτζαλα και μάτζαλα επάνω της, ο Οράτιος την είπε «γυμνή» και το πήραμε κι εμείς σκοινί κορδόνι από τα τότες και το λέμε ώς και σήμερα: όλο απαιτούμε τη γυμνή αλήθεια και τη γυμνή αλήθεια. Λες και την άντεξε ποτέ κανείς...
Πρόσεξε τώρα: το αντίθετο της Αλήθειας δεν είναι το Ψέμα. Το ξαναλέω: το ψεύδος δεν είναι το αντίθετο της αλήθειας. Οχι ακριβώς έστω. Ξαναεξηγούμαι: η αλήθεια αντανακλά μια πραγματικότητα. Το ψεύδος όμως, δεν αντανακλά καμία – δημιουργεί νέα! Παράγει, δηλαδή, μια νέα αλήθεια που αποτελεί την πραγματικότητα αυτού που το πιστεύει. Γίνεται «η αλήθεια του». Κατάλαβες, Βιργινίτσα μου, γιατί σαν ακούω «αυτή είναι η αλήθεια μου» κόβω λάσπη; Γι’ αυτό.
Συγγενείς είναι μαθές το ψέμα και η αλήθεια. Η δεύτερη παράγεται από το πρώτο. Ασχέτως που η μία είναι θεά και το άλλο το παραπεταμένο της. Κυρίαρχο είναι αυτό: το ψεύδος. Μην πάμε πολύ μακριά, ας δούμε τι είπε προχθές (μια-δυο μέρες προ ΔΕΘ) ο Μητσοτάρχας, σε ένα από αυτά τα βιντεάκια που τα θεωρεί και έξυπνα: «Θα σας πω σε ένα λεπτό όσα κάναμε τον προηγούμενο μήνα». Κι αρχίζει: λέει για τον αυτοκινητόδρομο Πατρών - Πύργου. Δεν λέει, όμως, ότι ακύρωσαν τις συμβάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και πλήρωσαν παραπάνω (σε δικούς τους όμως) κι άργησε να γίνει και βάλαν και διόδια που δεν θα είχε με την προηγούμενη συμφωνία! Αυτό τι είναι: ψέμα ή αλήθεια;
Λέει μετά για την αξιολόγηση του ΕΣΥ από τους πολίτες. Δεν λέει όμως πως αυτή φαίνεται σε κάθε «επίσκεψη» του Σπάιρους-Αδωνη Γεωργιάδη σε νοσοκομείο, όπου στέλνει τα ΜΑΤ να συγκρατήσει τους πολίτες που τον «αξιολογούν», μη σου πω πώς τον αξιολογούν όμως. Μετά λέει πως τέσσερα μη κρατικά πανεπιστήμια πήραν άδεια λειτουργίας – δεν λέει όμως πως και αντισυνταγματικό είναι το μέτρο και παράνομες αυτές οι άδειες, καθώς ούτε τα βασικά κριτήρια δεν τηρούνται. Μετά λέει για 9.000 μόνιμους εκπαιδευτικούς που διορίστηκαν σε κενές οργανικές θέσεις. Δεν λέει, όμως, πως κάθε χρόνο επί Μητσοτάρχα κλείνουν 700 σχολεία – κάθε χρόνο! Πες μου, τώρα, εσύ που τον ψήφισες – μόνο εσύ να μου πεις: Λέει ψέματα ή αλήθεια; Σου φτιάχνει μια νέα πραγματικότητα να πιστεύεις ενάντια σε αυτή που ζεις, ναι ή ου; Και επειδή να δεις στη ΔΕΘ τι πραγματικότητες θα σου τάξει, σε προλαβαίνω: Βρε, μπα πανάθεμα το σόι σου! Ολάκερο το σόι σου! (όχι το δικό σου, εκεινού!)
Δεν ξέρω αν η Δίκη στέκεται δίπλα στην Αλήθεια. Στο δικό μου σύμπαν, η Κατάρα στέκει δίπλα της. Ποιες Ερινύες; Κατάρες! Να γεμίζει το στόμα μας, να λειαίνονται τα σωθικά μας. Δεν θες αλήθεια να λες; Να μην αφήσεις ριζικό, να σου καεί το αίμα! Ε μα πια...
Νόρα Ράλλη
Eφημερίδα των Συντακτών
